Pijnlijke vingers

Een half uur

Een half uur staarde ik naar een beeld van U

Geschilderd met handen en vingers die nog stevig en subtiel
een penseel konden vasthouden..

Plotseling zie ik opnieuw Ùw lijden

Uw gebogen hoofd

Uw terneergeslagen ogen

Veracht tot op het bot

Gehoorzaam tot aan de eenzame dood

Een gruwelijke kruisdood

Verlegen raak ik Uw gezicht aan met mijn handen

Langzaam glijden mijn pijnlijke vingers over Uw stukgeslagen wang

Heer, niet de Romeinen,

en niet de Joden

Nee, ìk heb U gedood

Gekruisigd met mijn zonden...

Vergeef mij dat ik medeschuldig ben

Koning der koningen;

kruisig onze zonden, met Uw bloed,
elke dag opnieuw

Man zonder reputatie

Hij leefde in een tijd 

waarin Rome met harde hand regeerde. 

Maar deze Man, had zàchte handen.. 

Er werd gezegd dat Hij, 

slechts met Zijn hand op te heffen, 

stormen deed stillen en demonen wegzond.

Maar het liefst ..

gebruikte Hij Zijn handen voor een aai 

over het hoofd van een kind, of 

om te genézen; 

verlamde benen en gebroken harten..

Hij sprak van geloof en vergeving. 

Hij had een zwak voor de zwakken, en

Zijn hart ging uit naar de armen,

Hij hìeld van hen. 

De club van betweters noemde hem een dwaas, 

maar hun macht zou spoedig eindigen .. 

Want de armen lagen aan Zijn voeten, 

zij waren wèl ontvankelijk voor het Evangelie. 

De man zonder reputatie, Hij gàf om hen, 

met een zuivere Liefde.

De machthebbers raakte van slag;

Deze man veroorzaakte verwarring, 

en in hun ogen voor oproer. 

Hij werd door de Schriftgeleerden veracht, 

Hij werd afgewezen, bespuugt en verlaagd, 

maar door de hemel verhoogd..

Een man zonder reputatie,

deed de gevestigde orde beven van angst.

Zijn boodschap begrepen zij niet ..

Want deze man was Lìefde.

Deze man had lief, niemand uitgezonderd, 

accepteerde de mensen zoals ze waren. 

En dat doet Hij nog steeds ... 

"Hebt elkander lief”, zei Hij, 

"zoals Ik u liefgehad heb".

Ooit komt er een nieuwe Dag.

Dan zal de deur van de hemel wijd opengaan, 

voor deze Man.

Want Hij komt terug, als Vredevorst, 

om zijn Bruid op te halen (wauw..)

Maar tot die tijd zullen we op deze straten leven,

waar egoïsme heerst, en haat,

en waar liefde nooit volmaakt zal zijn. 

Maar; geen onrecht en geen duister hart, 

zal ontkomen aan dèze Stem!

Op een Dag, roept Hij ook jou ..
Ga tot Hem!

de Man zonder reputatie,

Jezus, 

Hij houdt van je.

Geïnspireerd op het gave lied "Man of no reputation" van Rick Elias

Despotisch systeemgeloof

We leven helaas in een wereld waarin leugens en manipulatie de heerschappij voeren. Noem het gerust een "gebroken wereld". Een wereld ook met eliteclubjes, met 'schriftgeleerden' en andere despoten ..
Een huiveringwekkende hoogmoed wordt verbloemd met een zogenaamde brave geestelijkheid.
Ik heb het over sekten in het christendom. Soms uiterst subtiel verpakt.

Het evangelie dat gepredikt wordt is die van de eigen kleine waarheid, en anders niet ..

Het piepkleine eigen wereldje waar men de gegarandeerde erkenning als veilige haven ervaart.

Kennelijk óók voldoende erkenning om schaamteloos op schandelijke wijze met 'andere' mensen om te gaan. Schaamte kent men zelfs niet ... De geest van controle beheerst hier de manier van praten en handelen. Oprechte liefde is ver te zoeken.

"Pride is spiritual cancer: it eats up the very possibility of love,

contentment, or even common sense."

―C.S. Lewis, Mere Christianity

Deze mens voelt zich dermate geestelijk verheven,

dat hij blind is voor zijn eigen angst en het daarmee

verbonden narcistisch controlegedrag.

Hij vindt alleen in zijn eigen kleine stroming broeders en zusters in de Heer. En zelfs die worden gewogen op de weegschaal van de eigenwijze overtuiging van wat Bijbels is en wat niet. Er kan in dit milieu niet vrijuit geademd worden.

Het geloofsleven wordt een verstikkende exercitie.
Het leven een dubbelleven ..

Oorzaak: Tirannieke hoogmoed. Niet bij in de buurt te komen voor de indringer. Kansloos.

"Sommigen denken dat redding toebehoort aan vrome en fatsoenlijke mensen, 

aan hen die op een veilige afstand blijven van de achterbuurten van het bestaan, terwijl ze hun veroordeling staan uit te kramen aan diegenen die door het leven bevuild zijn."

―Brennan Manning, The Ragamuffin Gospel

Inherent aan deze mensen en dit soort clubjes en familie's is dat ze status, aanzien (en dus vooral grote bankrekeningen) uitermate belangrijk vinden. Of zelfs durven verbinden met "de zegen van de Heer". Dikwijls komen de gearrangeerde huwelijken voort uit een selectie van welgestelde potentiële schoonzoons, geselecteerd uit de eigen enige echte ware gemeente..
Wat een geluk ...

Het is op dit punt dat de geest van Izebel* keihard toeslaat. Zij weet wel raad met ego en 'geestelijke' betweterij. 
Hoogmoed is een vernietigende zonde.

Integendeel,

we hebben ons afgekeerd van heimelijke lafheid:

we gaan niet sluw te werk, vervalsen het woord van God niet,

maar maken de waarheid openlijk bekend.

Zo bevelen we ons ten overstaan van God aan
bij ieders geweten.

―2 Kor. 4:2

  so don't try to be 'good', but

         be God's !
            ―|-| /-\ |\| S

* Deze geest zet mensen aan tot heersen, controleren en manipuleren. En dat bìnnen het Lichaam.

p.s.
Dit stukje schreef ik naar aanleiding van de absurde ervaringen met een familie welke zich midden in een subtiele sekte bevindt. Een sekte die zichzelf "gesloten" noemt ... Een plek waar angst, achterdocht en manipulatie de dienst uitmaken. Super verdrietig.

Geboortepakje en een naaktslakje

Heb vaak heimwee naar het Paradijs. Steeds meer eigenlijk. Aangewakkerd door o.a. pijn, eenzaamheid, prachtige natuur of gewoon een 'simpele' warme douche. Het paradijs: Gewoon in je Adamskostuum door de natuur banjeren, geen eenzaamheid voelen, een visje eten en nooit (meer) gestoken worden door muggen, teken of andere irritante zondeval-achtige nare beestjes..
Herkenbaar, die paradijselijke heimwee?

Paar weken geleden begroette ik een onverwachte bezoeker in de badkamer: Een naaktslakje. Het was niet in mijn eigen donkere badkamer, maar zo één waar je heerlijk een raampje kunt opendoen en dan een beek met watervalletjes hoort stromen, weet je wel ..

Finnihy River - Kerry, Ierland

Vond het een komisch moment; een naaktslak tegen de douchewand. De gedachte die bij me opkwam, terwijl lavendelschuim langs mijn lichaam droop, was dat deze slak zich niet hoeft uit te kleden om schoon te worden.. Geen huisje, geen kleding. Gewoon hélemaal naakt.

Is het niet zo dat wanneer wij ècht de Heer willen ontmoeten, wij naakt voor Hem zullen moeten staan? Bedoel uiteraard niet in ons 'geboortepakje', maar dat onze maskers bij Hem niet werken. Geen fratsen.
Wij kunnen ons voor de Here Jezus niet verbergen, gelukkig ...
Eigenlijk best een bevrijdende gedachte, niet?


 

"Werk aan jezelf!"

De nieuwe godsdienst is het "werken aan jezelf".

We leven in een tijd dat steeds meer mensen voor zichzelf leven. Zowel buiten als binnen het huwelijks-en gezinsleven. Gedwongen en ongedwongen..

Ontplooi jezelf! Zorg dat je onafhankelijk bent! Geniet! want je leeft maar één keer!

Het zijn de eenzijdige en egoïstische boodschappen van deze tijd. Dit is wat we vandaag om ons heen horen.
Maar gelukkig worden we er niet van.

Het frappante is, vind ik, dat het christelijke wereldje hier ook aan meedoet. Anno 2013 hebben we de workshops voor het uitkiezen in christenland...

Jezus leefde niet voor Zichzelf. Hij kwam om te redden wat verloren was. Jezus gaf Zijn leven letterlijk weg.

Net als Jezus, willen Zijn volgelingen hun leven geven voor hun vrienden. Door die keuze hebben ze niets meer te verliezen, omdat ze in Hem alles hebben. Ze weten dat "verliezen" in Gods Koninkrijk enkel leidt tot vìnden.

Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen. Maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden. ―Matteüs 16:25.

De tijdgeest manipuleert ons met: Alles is goed, als je er zelf maar achter kan staan.

Het gaat niet om waarheid, laat staan om de Waarheid. Nee, het gaat om authenticiteit.
Maar men verward dit met onze ware identiteit die enkel in onze Maker te vinden is, in God.

Zelfontplooiing en zogenaamde onafhankelijkheid worden gepresenteerd als zaligmakend.
Maar in feite maken deze zogenaamde 'waarden' heel veel mensen uiteindelijk vreselijk ongelukkig.

Daarom hebben therapeuten het zo druk. Zij proberen mensen te helpen weer betekenis aan hun leven te geven. Ze een gevoel te geven zichzelf (uit)gevonden te hebben... Maar de meeste "professionele therapeuten" leggen de nadruk op het individu. Zij stimuleren hun cliënt om zichzelf nóg meer te ontplooien en te 'verwezenlijken'..

Het lijkt wel dè nieuwe religie: "werken aan jezelf". Terwijl problemen vaak juist beginnen door een veel te grote nadruk op het zelf, op de persoonlijke onafhankelijkheid. Het is vast allemaal goed bedoeld van de innemende therapeuten.. maar het is niet het antwoord op het diepe gevoel van eenzaamheid, meen ik.

Het ware antwoord is gelegen in het weggeven van jezelf. De woorden van Jezus zijn vandaag nog net zo waar als 2000 jaar geleden.

Wanneer gaan we dat nu eindelijk eens begrijpen?