De titel springt er uit hè..
'Het is genoeg geweest. Hoe lang nog, Heer?!' Het zijn kreten die mij na aan het hart liggen.
Hoe lang nog, HEER, zult u mij vergeten, hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
―Psalm 13.
Deze kreet: "Het is genoeg!" kwam uit de mond van niemand minder dan Elia. Hij is, samen met Petrus, mijn absoluut favoriete Bijbelfiguur.
Niemand minder dan 'de raven' kwamen hem aan de oever van de beek Kirit iedere morgen en avond brood en vlees brengen. Hoe raafgaaf is dat!?!Elia streed voor God en Zijn Koninkrijk. Elia was de profeet die het volk van Israël weer terug moest leiden naar de HEER. Uitgekozen door God Zelf.
Maar dit volk was een weerbarstig volk. (Dat zijn ze nog..). Het werd een heftige strijd.. Mede door de afgrijselijke geest van Izebel.. De strijd werd Elia te veel.
"Het is genoeg geweest, Heer", zei hij. Elia kon niet meer en wilde niet meer verder.
Is dat niet een worsteling die wij allemaal van tijd tot tijd ervaren?
Van die momenten dat je de Jordaan over móet steken. Er is geen andere keus. God wil het.. Maar jij niet.. en je hart bonkt. Je hebt God nog maar één ding te zeggen: "Nee God, aub niet, ik kan het niet". Maar uiteindelijk kun je niets anders doen dan je overgeven. Je bonkende hart aan God geven; "hier is mijn hart, neem het Heer, en doe met mij wat U wilt".
In dit leventje worden wij op allerlei manieren beproefd. Gelouterd door God en het leven zelf. Er zijn mensen die heel 'vriendelijk' tegen je doen, maar ze zullen nooit je vrienden worden...
En op een dag kom je tot de conclusie, dat het leven eigenlijk best eenzaam is. Voor elk mens is het de Reis die je alleen begint, en alleen zal moeten eindigen..
Maar het is oké om alleen te zijn, zolang je maar Vrij bent.. Vrij in Christus.
De raaf wordt wel gezien als een symbool van eenzaamheid.
Elia was een eenzame man, maar wel de profeet die in alles gehoorzaam bleef aan God.
Hij deed wat God hem gebood.
Geloven = vertrouwen & gehoorzamen. Dwàrs door de stormen van dit leven heen.
Geloven, is dus zo makkelijk nog niet..
Gelukkig is Zijn Genade genoeg.
Want je zult nooit Goed zijn, dus zorg ervoor dat je van God bent ! ..
bé God's
Hierbij kun je lezen: 1 Koningen 18:45-19:18 en Psalm 18:32-40
De mens is in zichzelf een eenzaam mens. Dat los je niet op met gemeenschap hebben. Het is slechts een poging om één te worden. Toen Hij in mij kwam wonen veranderde er veel, maar nog altijd voel ik me een eenling opgesloten in dat lichaam wat wil zondigen. Er zijn mensen die ervaren de Heer overal en nergens. Ik heb dat niet en geloof er ook niet zo in. Je moet een zweverig type zijn en dat ben ik niet. Meer een boers type. Pijn zet mensen gevangen en je bent je dan meer bewust van je situatie dan als je geen pijn of verdriet hebt. Het leven kabbelt zo wat voort dan. Het is maar in tijden van strijd, pijn, moeiten dat je je echt bewust bent van je eenzaamheid als individu. Niet omdat Hij niet meer in je woont, maar omdat je beseft dat je de hele weg vol pijn alleen zal moeten voelen. Niemand kan je pijn wegnemen. Dat is het nare van ziekten. Mensen die niet chronisch ziek zijn weten niets van deze gevoelens. Toch zit er ook een mooie kant aan al dat lijden. Het maakt ze zachter, mooier, gevoeliger. Als je er mee naar Hem gaat. Niet dat Hij dan zegt:”hup met de geit en het is over.”Nee zo werkt het helaas niet. Maar juist omdat je je zo afhankelijk weet van Hem, gaat Hij meer leven. Het is alsof de pijn en de ellende je stukje bij beetje afbreken en dat Hij daar dwars doorheen opstaat.
BeantwoordenVerwijderenWij zien een ziek mens, Hij ziet een worstelende man die ondanks alles zijn vertrouwen op Hem stelt. Je moet (sorry voor het woord) ballen hebben om vol te houden. Straks zijn we niet meer alleen in ons gevoel, als de binnenkant weer buiten komt en andersom….
Peter, bedankt voor je mooie reactie wederom!
BeantwoordenVerwijderenGemeenschap, in welke vorm op is goed en heeft zowel de mens als de Kerk Broodnodig. Maar hoe intiem de gemeenschap ook, het neemt je diepste eenzaamheid niet weg. Klopt, pijn zet je gevangen en maakt je een gevangene, van je eigen lichaam. Precies Peter, niemand kan je pijn wegnemen. En ook weinigen kùnnen meevoelen, dat maakt de Reis eenzamer. Tegelijkertijd ben je je meer bewust van je afhankelijkheid van God, dat wij mensjes maar heel heel nietig zijn. Nee, Hij zal lang niet alles "hoppa" oplossen. Ik heb daarom een afkeer van 'genezingsevangelie'.
Maar het bemoedigende is dat we eigenlijk nù al niet alleen zijn in onze strijd. Hij, Jezus, is ons al overal in voorgegaan. Maar toch kan dit aardse leventje soms akelig eenzaam voelen.. Ziek of gezond...
"Genezingsevangelie" wat jammer ja dat dáár soms zo de nadruk op gelegd wordt.....er zijn zoveel mensen die daarin teleurgesteld zijn.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik toen ik een bewuste keus voor Jezus maakte, bevrijding én genezing van depressie mee mogen maken alhoewel ik daar niet bewust naar op zoek was.
Het was voor mij geen zoeken naar genezing maar naar iets wat mijn leegte kon opvullen.
Die leegte in mijn leven werd opgevuld door God zelf.
Ik mag nu onderweg zijn, samen met Jezus en weet dat Hij er is ook al voel ik dat niet altijd.
Gevoelens kunnen je soms laten denken dat God ver weg is, maar de bijbel zegt mij dat Hij er altijd is en dat geloof ik, daar vertrouw ik op!
Hoi Dieneke. Mooi om te horen dat God je vrijgezet heeft en ook genezen!
VerwijderenEn dat je samen met Jezus onderweg bent: Is het niet zo dat omgang met Jezus de grootste vorm van Genezing is?
Vind het persoonlijk moeilijk dat er tegenwoordig zo'n nadruk op "bevrijding & genezing" gelegd wordt, met name in Pinksterkringen. Voor God is niets onmogelijk, vertel mij wat.. God geneest, maar meestal niet zeg ik er altijd achteraan. Simpelweg omdat het zo is.. Hmm.. hier ging het blog eigenlijk niet eens over ;-)
Hoe dan ook, God heeft iets veel Groters voor ons weggelegd. Het is maar goed dat Hij niet ieder gebed van ons verhoord..
Ik weet wel zeker dat voor iedereen (af en toe) de strijd even teveel wordt. Misschien is dat niet altijd bij mensen aan de buitenkant te zien. Velen zullen in gedachten schreeuwen naar God: Het is genoeg! In pijn, maar ook in stormen van angst. Wanneer het ons maar voor de wind zou gaan, keert zich dan ooit nog een mens naar God? Mijn pijnen en angsten hebben mij dichterbij God gebracht, en ja, het heeft veel gekost, maar nog meer gebracht en Godzijdank heeft Hij mij altijd vastgehouden. Hij laat ons niet los in ons lijden, want wanneer wij Hem (blijven) zoeken, zal Hij ons bijven vasthouden!
BeantwoordenVerwijderenHelemaal waar Tineke. Een mens die het voor de wind gaat heeft God niet zo snel nodig. Dat geldt ook voor christenen die het voor de wind gaan. Zij maken soms met enige fantasie van God hun eigen god.. Vandaag de dag kan het welvaartsevangelie hèèl subtiel verpakt worden hoor.. Maar niets maakt een mens zó afhankelijk van God, dan lijden. Kennelijk hoort het lijden tot Gods Principe's. En dat druist faliekant in tegen elke vorm van welvaartsevangelie. Want inderdaad, Hij houdt ons vast!
BeantwoordenVerwijderen