"What a Friend We Have In Jesus"

Vandaag de eerste aflevering in de serie "Hymnen", waarna er hopelijk nog veel zullen volgen. Want de (oude) hymnen, ze hebben een plek in mijn hart. En er zijn er zó veel. De meeste zijn 100 jaar en ouder. Parels van liederen, door zowel inhoud als melodie.

Serie-Hymnen #1

What a Friend we have in Jesus - 1855

Woorden: Joseph M. Scriven, 1819 - 1886
Muziek: Charles C. Converse, 1832 - 1918

"Wie veel vrienden heeft, raakt snel geruïneerd,

een echte vriend is meer waard dan een broer."

―Spreuken 18:24

Een bekend lied. Maar de bijzondere geschiedenis achter dit lied is wellicht minder bekend:

Deze hymne is geschreven door de Ier Joseph M. Scriven (1819-1886) in 1855. Joseph werd geboren in Dublin, uit welgestelde ouders. Hij studeerde af aan het Trinity College in Dublin. Zijn ouders behoorden tot de zogenaamde Plymouth Brethren.

Op 25-jarige leeftijd kreeg Joseph het idee om te emigreren naar Canada, mede omdat hij zich niet helemaal kon verenigingen met de invloeden van het religieuze denken van zijn ouders. (Hm, kan ik me wat betreft de Brethren wel ìets bij voorstellen).

De andere reden dat de jonge Joseph zijn familie en geboorteland wilde verlaten was een tragische gebeurtenis in zijn nog prille leven:

De verloofde en jeugdliefde van Joseph viel van haar paard nadat deze plotseling stopte. Ze viel onfortuinlijk een riviertje in en zwemmen konden de meeste mensen toen nog niet..

Kort nadat ze was verdronken vond Joseph haar aan de waterkant en keek in de levenloze ogen van het meisje waar hij de volgende dag mee zou trouwen. De wereld verdween onder hem vandaan. Hij was radeloos.

Overal waar hij ging en keek in dit prachtige land, steeds weer werd hij herinnert aan de mooiste dag van zijn leven, die nooit kwam..

Vanaf die dag veranderde het leven van Scriven radicaal.

Hij verliet Ierland en emigreerde naar Canada. Joseph ging wonen in Port Hope (wat een mooie naam!) aan het meer van Ontario, waar hij ook de rest van zijn leven bleef.

Hij begon De Bergrede van Jezus letterlijk te nemen én te leven. Vanaf dat moment was het zijn grootse verlangen om de hulpbehoevenden te helpen en op die manier Gods liefde te laten zien.

40 Jaar lang zette hij zich geheel en al in voor de armen en wezen. Voor hen die er behoefte aan hadden zaagde hij hout in stukken. Op een dag zag een man Scriven met zijn houtzaag door de straten van Port Hope wandelen en vroeg aan de omstanders: "Wie is die man, ik zou graag hebben dat hij bij mijn komt werken." Men zei deze man dat Joseph niet beschikbaar was; "hij zaagt enkel voor de zieken en arme weduwen." Hij hielp hen zonder geld, zonder prijs. In Port Hope werd Scriven bekend als "de barmhartige Samaritaan".

Hij verdiende een beetje geld met lesgeven en deelde zijn schamele bezittingen met hen die nog minder hadden. Gaf kleren weg die hij droeg. Alles wat je doet voor de minste van mijn broeders, heb je voor Mij gedaan ..

Zijn hulp kwam uit een goed hart. Een hart geheiligd door lijden en Gods genade.

Op een dag werd hij verliefd op een vrouw met de naam Eliza Catherine.

In het voorjaar van 1854 zouden ze gaan trouwen. Enkele weken voor hun huwelijksdag sloeg het noodlot opnieuw toe in Scriven's leven: Joseph's verloofde kreeg tuberculose, en stierf ...

Opnieuw werd zijn hart gebroken en opnieuw vond hij zijn kracht in de God die tevens zijn meest dierbare Vriend was. Het jaar erop vernam Joseph dat zijn moeder ziek was. Ter bemoediging schreef hij voor haar een gedicht en verstuurde die naar Ierland waar zijn moeder nog steeds woonde. De woorden in dit gedicht omschreven zijn buitengewone Vriendschap met de God die hem vreugde en kracht gaf. Midden in het grootst denkbare verdriet ...

What a Friend we have in Jesus,
all our sins and griefs to bear!
What a privilege to carry
everything to God in prayer!
O what peace we often forfeit,
O what needless pain we bear,
All because we do not carry
everything to God in prayer.
∞

Have we trials and temptations?
Is there trouble anywhere?
We should never be discouraged;
take it to the Lord in prayer.
Can we find a friend so faithful
who will all our sorrows share?
Jesus knows our every weakness;
take it to the Lord in prayer.

Deze tijdloze woorden werden in Ierland in eerste instantie anoniem gepubliceerd, door een vriend van Joseph’s moeder.

Toen Scriven zelf ziek werd kreeg hij bezoek van een buurman. Zijn oog viel op een frommelig papiertje. Op dit stukje papier stond het gedicht voor zijn moeder gekrabbeld. Het gedichtje dat later wereldberoemd zou worden.

10 Jaar nadat hij dit gedicht aan zijn moeder schreef, zou Scriven aan deze buurman vertellen dat het zìjn woorden waren, "én die van de Heer, we hebben het samen geschreven", zo zei hij.

Het is nooit Joseph's bedoeling geweest dat de dierbare woorden die hij aan zijn zieke moeder schreef ooit gepubliceerd zouden worden.

Joseph Scriven was inmiddels 66 jaar en werd zieker en zwakker. Toen hij op de middag van 10 Oktober 1896 in verwarde toestand naar het Lake Rice strompelde, niet ver van zijn huisje, verdronk hij. Net als zijn eerste verloofde ..

Volgens veel missionarissen is What a Friend we have in Jesus één van de eerste liederen die pas bekeerden aangeleerd wordt.

Iets buiten het stadje Port Hope staat het graf van deze nederige en móedige man.

Klik hier voor een fotoserie van leef- en begraafplaats van Joseph Scriven.

Dit aangrijpend stukje geschiedenis eindig ik met het ontroerende feit dat Scriven begraven ligt tegenover zijn geliefde Eliza. De gedachte is ze bij de Opstanding op de jongste Dag, elkaar direct in de ogen kunnen kijken .......

Uiteraard kennen wij in Nederland dit lied als Welk een Vriend is onze Jezus. (JdH 150).

Vandaag de dag behoord What a Friend we have in Jesus nog steeds tot één van de meest geliefde hymnen.