Heb de laatste maanden weer vreselijk veel pijn. "Pijn in mijn lijf".
Pijn went niet. Nooit. Geen dag. Geen uur. Helaas is er weinig aan te doen. Enkel eens een extra dosis pijnstillers. Botpijn, zenuwpijn vanuit het centrale zenuwstelsel, spierpijn.
Het blijft niet bij pijn alleen. Was dat nog maar zo. Naast de pijn ben ik ook vaak ziek. Wordt bijna dagelijks wakker met een raar grieperig gevoel, te vaak ga ik er ook weer mee naar bed..
Tevens ben ik altijd vermoeid waarbij de letters "moe" niet recht doen aan het gevoel van uitputting.
Eind 1999 werd ik gediagnosticeerd met ME en Fibromyalgie. Moest ik mee leren leven zeiden de artsen. In 2005 kwam daar de diagnose Ziekte van Lyme bij.
Mijn ziek-zijn is na 9 jaar rechtszaken en strijd nooit erkend door het UWV. Voor degene die dit orgaan niet kennen; moet je ook niet willen. Samenvattend: Kil en corrupt.
Waarom dit blogje?
Wil graag uitleggen dat dit soort aandoeningen en chronisch ziek-zijn niet uit te leggen is... Soms is er nauwelijks mee te leven. Voornaamste boosdoener? Onbegrip.
Er zijn altijd mensen die menen dat het deels of geheel aan jezelf ligt. Overigens zijn dit 9 van de 10 keer degenen die hun leven lang al kerngezond zijn.
Daarmee kom ik tot de kern van dit blogje: Ditzelfde principe zie ik helaas terug in Christenland. De broers en zusjes in de Heer die mij doorgaans het meest bemoedigen zijn niet degene die zo graag voor mijn genezing wensen te bidden. Nee, het zijn de enkelingen die middenin de omstandigheden een arm om mijn schouder leggen en bidden voor kracht en troost. Meehuilen. Meelachen is easy. Maar mee-lijden, dat wordt een heel ander verhaal ..
Toch geloof ik dat de grootste zegen ìn de gebrokenheid ligt
Helaas begrijpen de wonderzoekers en wondergoeroes van deze eeuw hier kennelijk bar weinig van.
Zij lijken maar één ding te willen: Een gezond en gelukkig leven. En wel hier & nu!
Deze lieden verwarren dit ook nog eens met Het Koninkrijk. Met alle gevolgen van dien.
Ze selecteren hun favoriete teksten en herschrijven de rest.. Oprechte christenen raken uiteindelijk verward door de valse boodschap van "de Heer wil je genezen", die ook in ons land steeds populairder wordt.
Maar het genezingsevangelie is de grootste leugen in Christenland. Het maakt meer kapot dan het Lichaam lief is.
Nee, pijn went nooit. Maar achter al het fysieke lijden is er een groter verdriet, namelijk de leugens van de 'wonderdoeners' ..
Gezond of ziek, pijn of niet, alleen of getrouwd: Laten wij elkander zegenen met liefde en meelijden en samen uitzien naar de hemel waar Jezus is en geen pijn en verdriet meer zijn zal. Dan zouden we toch nu al een stukje dichter bij de hemel zijn?
Over Koninkrijk gesproken ...
p.s.
begin 2014 zijn er twee diagnoses bijgekomen: Astma + de zogenoemde zenuwaandoening Dunnevezel neuropathie.
De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister,
die alles omvat en alles overtreft.
Wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare,
want de zichtbare dingen zijn tijdelijk,
de onzichtbare eeuwig.
―2 Kor. 4:17,18
het zingt
BeantwoordenVerwijderenin de bomen
het ruist
door het gras
het blinkt
in de bloemen
tranen
van glas
er groeit
een mysterie
er ritselt
geloof
je hoort
de schepping
bidden
vogels
komen thuis
er groeien
onbegrepen
zinnen
in de wolken
zacht licht
fluistert
gaten
in een hemel
zo ver
de wonderen
gaan kleuren
en schoonheid
zal vervallen
wat rest
lijkt verloren
alles wordt
kaal
maar
in zachte schemer
wordt liefde
gezaaid
en hoop
wordt geboren
in stil verdriet
want
wat ook
zal vergaan
en hoe lang
pijn ook nog
mag duren
licht
zal altijd
blijven
schijnen
en liefde
is voor eeuwig
dus
laten we
in de herfst
van het leven
zacht zijn
en vol
mededogen
elkaars lasten
helpen
dragen
en bidden
ja
bidden
om kracht.
-Anton, http://godisindestilte.blogspot.nl
Hans, ik begrijp wat je bedoelt. HET VALT NIET MEE! Heel veel onbegrip is heel herkenbaar. Soms begrijp je pas iemand als je het zelf ook doormaakt. Woorden schieten tekort, laat je niet ontmoedigen, wees bemoedigd. Je staat er niet alleen in......
BeantwoordenVerwijderenEven stil ... wat een bijzondere blog en wat een stof om over na te denken. Ook de reactie van Anton.. Alleen door de grootste diepte heen ontdekken we dat Zijn armen altijd dieper reiken. Ook als wij Hem niet altijd ervaren, gaat Hij met je mee. Hans, in de Heere Jezus weten we ons met elkaar verbonden en denken we aan je!
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar Hans....er is inderdaad zoveel onbegrip als je iets mankeert wat chronisch is en wat vaak ook nog eens niet goed zichtbaar is.
BeantwoordenVerwijderenWat dat betreft kan je beter 'n been breken om het zo maar eens te zeggen.
De woorden van Anton zijn erg mooi ook...
Sterkte Hans, het valt niet mee allemaal en zeker niet als men er niet is voor elkaar. Dat is zo belangrijk, te weten dat er mensen zijn die met je meeleven. Waar je terecht kan ook...
Hier sta je nog altijd op de bidlijst en daar ga je ook niet vanaf.
Lieve groet, Marga
ik schreef een keer:
BeantwoordenVerwijderenjuist omdat mijn lijf niets kan ben ik zo uitgeput
de mensen die het weten kunnen lijken ingedut
te waardig om te klagen en te zat van schone schijn
zit ik hier maar gewoon een beetje waardevol te zijn
Ik snap wat je schrijft. Omdat ik het ken. En ik bid voor je om moed en kracht om vol te houden!
Dank je Loïs! En ook de anderen natuurlijk.
VerwijderenAangrijpend weer Hans. Het blijft moeilijk voor je. Heel veel sterkte en weet je gedragen door Hem!
BeantwoordenVerwijderenHoi Hans, ik lag met mijn tranen van eenzaamheid te worstelen. Net als jij heb ik FM/CVS, dus ik ken je lijden en je strijd, de pijn, het onbegrip. Ik zocht zelf eigenlijk even wat begrip van een christen die ook lijdt. Want wat kun je je eenzaam voelen door het ziek zijn, het gevangen zijn in je lijf en omstandigheden. Tenminste zo ervaar ik het! Wat wil ik eigenlijk zeggen: dank je wel, voor je blog. Ik heb hem gelijk bij mijn favorieten gezet. Dank je wel dat je je hart wilt delen......... Zo voel je je toch wat minder alleen..... dank je wel!
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat ik zeggen moet. Nou ja, ik hoef ook niets te zeggen want jij hebt al wat gezegd. Dank je wel. Ik vind het heel erg dat je neuropathie hebt. Pijnlijk. Ik hoop dat je kunt blijven schrijven en doorgaat met laten zien dat zo'n mooi mens bent in al je zwakheid. Door Hem.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Aritha.
VerwijderenDankjewel Hans voor je openheid. Te midden van je lijden ben je een kei, mag ik dat zo zeggen?
BeantwoordenVerwijderenDat mag jij ;-) Dank.
VerwijderenVandaag lees ik dit blogje (weer)
BeantwoordenVerwijderenEn viel me op: Je had het vandaag kunnen schrijven... wat me aangrijpt is dat het nooit went.
Als we daar nu eens echt bij nadachten, als redelijk gezonde mensen zonder echte pijn!
Ik begrijp er inmiddels een heel klein beetje van. Genoeg ook om te weten hoe groot het onbegrip is en hoever het zich uitstrekt.
Ik zie met je uit naar de dag dat we bij Jezus zijn en je pijn en lijden (ook vanwege mensen), dat het allemaal voorbij zal zijn...
Beste Hans, er is een boek wat misschien de moeite waard is om te lezen. Het heet Christ the Healer van F.F. Bosworth, je kunt het evt kopen via kindle als je dat gebruikt. Ik zag dat op youtube dit boek gratis te beluisteren is, het is ingesproken door de zoon van deze pastor. Gods zegen, een zus in de Heer
BeantwoordenVerwijderen