Pijn went nooit.
Dat is net zo logisch als dat er peren aan een perenboom groeien, en geen appels.
De pijn in mijn lijf laait de laatste maanden weer loeiend op. Het is soms om gillend de deur uit te rennen. Met lijf bedoel ik overigens mijn lichaam. En mijn lichaam behoord een tempel van de heilige Geest te zijn. Dat botst weleens met elkaar voor mijn gevoel. Want hoe kan mìjn krakend lichaam een tempel zijn?..
Hoe dan ook: Pijn wil je achter je laten.
"Pijn en verdriet slijten", "het heeft tijd nodig", "tijd heelt alle wonden", zegt men. Maar zo ervaar ik het niet. Mijn pijn lijkt eerder meer dan minder te worden. Helaas ook de fysieke..
A.F. Th. van der Heijden schrijft in zijn boek Tonio dat gaat over het verlies van zijn zoon:
.. Als een soort rode loper wordt hij, de pijn, voor mij uitgerold .. Die woorden kan ik beamen. Ik ontkom er gewoon niet aan. Die rode loper blijft maar voor mij uit rollen. Vrienden worden met deze loper, is misschien de enige optie. Maar ja, wie wil er nu vrienden worden met een rode loper?..
Soms zou ik 'em willen peren. Weg van hier. Weg van de pijn. Maar zolang er nog peren aan een perenboom groeien, blijf ik hier.
Zolang de vogeltjes hun nestjes bouwen in de appelboom en gratis hun fluitconcerten geven, verkies ik het leven hier en nu.
Gods magnifieke Schepping en de liefde voor, in en van mensen, zal alle pijn van tijd tot tijd verzachten.
Mijn hoop is gevestigd op het Fundament van het leven: JEZUS.
Verlang er soms enòrm naar om bij Hem uit te rusten. Bij een kabbelend bergbeekje ofzo :)
Ja, ik hoop echt dat er bergen in de hemel zijn! Eindelijk weer eens een top beklimmen. Ben nu al benieuwd naar het uitzicht aldaar..
Eigenlijk zou Jezus daar nog wel 'een appeltje met mij moeten schillen'. Maar àl mijn zonden heeft Hij betaald! Dus mijn hoop en verwachting is dat het daarom eerder samen een peertje schillen wordt. Misschien op een hemelse Alpenweide?
Heb ik een reëel beeld van de hemel? Eerlijk gezegd denk ik van niet.. Maar goed, dat heeft niemand..
Hoe dan ook; de gedachten dat de mooiste dingen op aarde in de hemel nog oneindig veel mooier zullen zijn, maakt het verlangen naar de hemel alleen maar groter!
Wat te denken van een kopje thee drinken met oma? :-)
Daar geen rouw meer en geen tranen, geen pijn en geen dood.. ~Openbaring 21:4,5
Alle pijn die op aarde geleden is zal definitief ingewisseld worden voor Eéuwige vreugde !
Ik kan soms bijna niet wachten ...
~
Wat lijkt me dat moeilijk voor je Hans, zeker als je zegt dat de pijn eerder meer dan minder wordt.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat je uitziet naar een leven waarin geen pijn meer is en dat je daar af en toe naar verlangt.
Heel veel sterkte en bovenal Zijn zegen toegewenst voor elke dag. Ik zie mét je uit naar die Eeuwige vreugde!
Hoi Wendy, dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenPijn of geen pijn, denk dat we allemaal van tijd tot tijd kunnen verlangen naar de hemel, niet? Misschien is het onze ingeboren heimwee naar het Paradijs.
Ja, een eeuwig leven zònder pijn, in volmaakte vreugde en vrede... zucht..
Ik denk hoe intenser de pijn en verdriet, hoe intenser we verlangen naar 'thuis'. Het echte thuis, waar alles goed is, naast Jezus zitten, of zelfs als zijn kind bij Hem op schoot. Het verlangen naar rust, vrede en liefde, in wat voor omstandigheden dan ook, hebben we allen op ons eigen manier. Heel mooi om te lezen dat je in dat intense verlangen toch ook kunt genieten van Zijn schepping, en al het mooie wat Hij ons heeft gegeven om van te mogen genieten. Nee, ik kan soms ook bijna niet wachten en vraag Hem wel eens om heel erg spoedig terug te komen, want wat ons te wachten staat is zoveel, zoveel mooier dan het mooist wat wij ons kunnen bedenken. Een reeel beeld van de hemel heb ik ook niet, maar denk dat we behoorlijk verrast zullen zijn;)
BeantwoordenVerwijderenSterke toegewenst Hans!
Chronische pijn wil je in een gevangenis zetten. Als je dergelijke pijnen niet kent, ken je ook de gevolgen er niet van. Het is iets waar je mee naar bed gaat en mee opstaat. Het is er bijna altijd en probeert je vast te zetten in een soort hokje. Je kan niet meer spontaan weg, op visite, op vakantie want de pijn is er of kan komen. Je wil liefst alleen zijn met je pijn en kan korzelig worden op God. Waarom moet dit zo zijn? Ik weet het niet Hans. De bijbel zegt dat God kinderen waarvan Hij houdt tuchtigt. Valt dit ook onder de tuchtiging? Zo ja, kan het niet wat minder? Ik weet het echt niet Hans, het enige wat ik weet dat de mooiste diamanten onder de allerhoogste druk tot stand komen. Maar soms zou ook ik wel een sponssteen willen zijn. Gewoon lekker soft en vol mogelijkheden om het leven nu al te genieten. De pijn, het onbegrip van de omgeving (je ziet er toch goed uit) de veroordeling (ach het is allemaal psychisch), de afwijzing (zieken zijn ongelovig want een kind van god behoeft niet ziek te zijn) de beperking (nooit papa worden) ach de lijst in onwijs lang.
BeantwoordenVerwijderenPapaGod heeft ook maar een Zoon en ook Hij moest lijden. Waarom nou? Ik weet het niet, ik snap het niet! Wat ik wel weet is dat Hij op ons wacht op het einde van de rit van het aardse leven. Pas dan komen de daaroms op al onze waaroms….
Prachtige reactie hier van Peter.
VerwijderenIs mijn inspiratie weer geweest om update te schrijven over mijn pijn en ziek-zijn,
25 aug 2015. Chronisch pijn; het is bijna niet uit te leggen...
Dank je, Peter.
Sterkte! Pijn is afschuwelijk.
BeantwoordenVerwijderenJedidja, dankjewel.
BeantwoordenVerwijderen