Woorden: Charlotte Elliott, 1789-1871 Muziek: William B. Bradbury, 1816-1868
"Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen."
―Johannes 6:37
Just As I Am. Er is maar 1 oude hymne die ik nóg mooier vind, zie: Songs. Wat een prachtig lied is dit! Er bestaat waarschijnlijk ook geen ander lied met bijbehorende geschiedenis, die meer aan mijn persoonlijke situatie doet denken dan deze hymne. Juist in tijden als nu, waarin mijn gezondheid mij weer eens akelig in de steek laat. Zal proberen dit verhaal hier zo compact mogelijk weer te geven. Bij het lezen en luisteren van haar verhaal kan ik overigens mijn ogen nauwelijks droog houden. Mede misschien ook door de vredige melodie. Haar geschiedenis en worsteling; het is zó herkenbaar.. En dat zal zeker gelden voor ontelbaar chronisch zieke christenen. Wat een troostvol lied! Vooral nu, in een tijd van ongekende leugens binnen het Lichaam... De Engelse Charlotte Elliott werd geboren in de Londense wijk Clapham. Op 18 maart 1789. Tot haar 30e levensjaar was ze een gezonde en gelukkige vrouw. Maar het noodlot sloeg toe. Bij mij was dat trouwens op mijn 16e, maar dat terzijde. Tja, toen ik zo jong was waren er nog geen "wonderlijke zondagen" in Veenendaal, anders was ik héél misschien nooit zo ziek geworden... maar ook dit geheel terzijde ;-) Charlotte schreef tot aan het begin van haar ziekte humoristische cabaret teksten en schilderde en tekende portretten. Ze was creatief. Vanaf haar dertigste echter, liet haar gezondheid haar plotseling ernstig in de steek en werd ze in korte tijd bedlegerig. Herkenbaar.. Steeds vaker gaf het ziek-zijn haar een moedeloos en verbittert gevoel. "Als God van mij hield, had Hij mij nooit zo behandeld!", zei ze.
César Malan op bezoek bij Charlotte
In de hoop haar te kunnen helpen kwam op 9 mei 1822 de bekende Zwiterse evangelist César Malan bij de Elliott's op bezoek. De familie woonde inmiddels in Brighton, maar voor Charlotte werd het er niet bepaald Brighter op. De volgende 52 jaar zou ze invalide en met pijn en een intense vermoeidheid door het leven moeten. Toch, die dag veranderde er iets wezenlijks bij de chronisch zieke Charlotte. Toen Malan met haar sprak zag hij haar wanhoop, verdriet, bitterheid en emoties. Maar gaandeweg hun gesprek werd ze rustiger. Charlotte vroeg César: Wat is je medicijn? Dr. Malan antwoordde: "Kom, gewoon zoals je bent, een zondaar, tot het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt."
Johannes 6:37 werd haar redding, haar levenstekst...
The one who comes to Me, I will by no means cast out.
Charlotte's broer, de voorganger Henry Elliott, zou jaren later geld inzamelen voor een nieuwe school voor de kinderen van armere predikanten in Engeland. Voor deze gelegenheid schreef Charlotte in 1836 dit gedicht, de woorden van Just As I Am. De stencils werden door geheel Engeland verspreid. Verkoop ten gunste van de St. Margaret's Hall, Brighton. Met als subtitel: Him that cometh to Me, I will in no wise cast out. Eronder stond haar songtekst afgedrukt. De hymne die ooit wereldberoemd zou worden, was geboren. Het zou het meest gebruikte lied voor de oproep tot bekering worden. (ook wel: altar call)
Dr. César Malan schreef óók hymnen. Volgens meerdere bronnen zelfs meer dan 1000. Ook heeft hij muziek voor hymnen gecomponeerd. Zijn bekendste melodie is die van het lied "Take my life and let it be". Wat Isaac Watts voor Engelse hymnody betekent heeft, zo Malan voor Frankrijk. Charlotte Elliott stierf uiteindelijk op 82-jarige leeftijd. Ze heeft 150 hymnen geschreven waarvan er 115 werden gebundeld in The Invalid's Hymn Book. Er wordt gezegd dat de familie ná haar dood meer dan 1000 aan Charlotte gerichte brieven vond, waarin men hun dank betuigden voor het lied dat hun hart had aangeraakt. Invalide of niet, als je je leven in Gods handen kunt leggen, zal je leven méér dan waardevol zijn. Eéuwig. Just As I Am is ook onlosmakelijk verbonden met het werk en leven van evangelist Billy Graham. Tijdens de talloze evangelisatie-campagnes van Billy Graham zouden ruim een eeuw later, onder de klanken van Just As I Am, meer dan 3 miljoen mensen naar voren komen om hun hart aan Christus te geven. Leuk toeval: De thuisbasis van de bediening van Billy Graham is sinds jaar en dag gevestigd is in Charlotte, North Carolina.
Overigens is het ook bijzonder dat Billy Graham nog onder ons is. De inmiddels 96-jarige Graham heeft tijdens grote en minder grote bijeenkomsten gedurende 60 jaar het Evangelie aan 215 miljoen mensen in 185 landen mogen verkondigen. Ongelofelijk.. maar waar.
Alleen de eeuwigheid zal ons kunnen vertellen hoeveel levens eeuwig veranderd zijn middels het
Woorden: William Cowper, 1731 - 1800 Muziek: Lowell Mason o.a., American melody
"Op die dag zal er een bron ontspringen waarin de nakomelingen van David en de inwoners van Jeruzalem hun zonde en onreinheid kunnen afwassen."
―Zacharia 13:1
Alwéér een favoriet. Dat komt misschien door de rustgevende melodie. Maar niet minder door de strekking van de woorden geschreven door William Cowper, een melancholieke Engelse domineeszoon uit de 18e eeuw. Een mens met diepgaande gedachten. Het verhaal van zijn leven is best intens. In de Engelse literaire wereld wordt zijn naam nog immer hoog aangeschreven. Zijn vader was voorganger terwijl zijn moeder uit een vermaarde adellijke familie stamde. Cowper kreeg al in zijn tienerjaren te kampen met een fragiele gezondheid en bleek een emotioneel gevoelige jongen. Wellicht dat hij hierdoor een melancholieke levenshouding ontwikkelde. Tja, kan mij redelijk vereenzelvigen met deze 'arme'man ;-) Tijdens een verblijf van 18 maanden in een psychiatrische inrichting las hij op een dag Romeinen 3:25. Door het lezen van dergelijke bijbelpassages kwam William in 1764 op 33-jarige leeftijd tot geloof in Jezus Christus. Na zijn mentale herstel nam hij intrek bij het gezin van dominee Morley Unwin. Toen deze predikant plotseling overleed was het niemand minder dan John Newton die er bij het gezin, inclusief Cowper, op aandrong om naar het stadje Olney te verhuizen alwaar Newton pastor was in de lokale Anglicaanse kerk. "There is a Fountain" schreef Cowper naar aanleiding van de woorden van de profeet Zacharia 13:1. Zie bovenaan.
De hechte vriendschap met Newton, de ex-slavenhandelaar en schrijver van het beroemde Amazing Grace, was een levenslange, tot de dood van Cowper in 1800. Newton en Cowper brachten in 1779 gezamenlijk een liedboek (hymnal) uit. Dit liedboek werd bekend als de Olney Hymns. Interessant weetje: De bekende uitspraak Gods wegen zijn ondoorgrondelijk (nee dat is geen bijbeltekst, wèl een officieel NL spreekwoord), is de openingszin van Cowper's hymne "Light Shining out of Darkness", God Moves in a Mysterious Way, klik hier. Cowper's meest geroemde werken als poëet/schrijver zijn John Gilpin en The Task.
Ever since, by faith, I saw the stream Thy flowing wounds supply,
Redeeming love has been my theme, and shall be till I die.
And shall be till I die!! Lord, I believe Thou hast prepared, unworthy though I be,
For me a blood bought free reward,
a golden harp for me!
Nadat Cowper de hymne There is a Fountain had geschreven zou hij nog regelmatig perioden van zwaarmoedigheid ervaren. Het is treffend te weten dat juist direct na deze donkere perioden hij zijn meest geliefde hymnen zou schrijven. Dwars door zijn mentale en lichamelijk zwakte heen schonk God William Cowper de gave van dichtkunst. En die gebruikte gave heeft al ruim 2 eeuwen het leven van velen verrijkt...
"Eén van de oudsten sprak mij aan: ‘Wie zijn dat daar in het wit, en waar komen ze vandaan?’ Ik antwoordde: ‘U weet het zelf, Heer.’ Hij zei tegen me: ‘Dat zijn degenen die uit de grote verschrikkingen gekomen zijn. Ze hebben hun kleren wit gewassen met het bloed van het Lam."
―Openbaring 7:13,14 Eén is er die al onze zonden vergeeft. Vrijgekocht met Zijn bloed.. Immanuel. Stromen van vergeving. God met ons.
Klik hier voor een indrukwekkende versie door David Phelps, deze oudere Gaither is ook mooi.
"Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden."
―Mattheüs 11:29,30
Geen heel indrukwekkend verhaal achter deze hymne. Wèl een heel mooi lied die ook al weer tot één van mijn favorieten behoord :-) Zo uitnodigend de woorden klinken, zo klinkt ook de prachtige melodie. Will L. Thompson werd geboren in een klein plaatsje in de staat Ohio aan de Ohio River. Op dezelfde datum overigens als Billy Graham, 7 november. Maar dan 71 jaar eerder. Graham is inmiddels bijna 96.. De schrijver van dit lied is al ruim een eeuw overleden. Thompson wilde van jongs af aan muziek schrijven en ging naar de Boston Music School van 1870-1873. Daarna studeerde hij Muziek in Duitsland. Hij ging carrière maken in de seculiere muziekindustrie. De zaken liepen goed en hij werd, o.a. door het lied Gathering Shells From the Seashore, een beroemd en rijk man. Hij was de Heer zó dankbaar (beetje paradox maar oké..) dat hij uit dankbaarheid enkel nog christelijke liederen wilde schrijven. Thompson startte een eigen label en muziekwinkel.Hij verkocht vervolgens 2 miljoen platen... Toch bleef hij gezien worden als de aimabele christelijke man, gewaardeerd en geliefd door kennissen, collega's en het volk. Thompson maakte zich zorgen om het feit dat de bekende christelijke zangers (toen al..) optraden in de grote steden voor grote zalen maar zich zelden of nooit lieten zien en horen in de dorpen.
Daarop besloot hij op eigen houtje rond te reizen door Ohio. Hij laadde zijn piano op zijn wagen, die door twee paarden getrokken werd, en zo reisde hij van dorp naar dorp. Of hij goed kon zingen lezen we nergens, maar in alle dorpskerkjes die hij bezocht zong hij zijn eigen liederen. Zo werd hij een graag geziene gast in heel Ohio en omstreken. Tjonge, dat waren nog eens tijden...
Eind 1890 bracht Will een bezoek aan zijn vriend, de bekende evangelist Dwight L. Moody. Deze was erg ziek en lag op sterven. De meeste bezoekers moesten huiswaarts keren zonder Moody te hebben gezien, maar toen Thompson op bezoek was vroeg Moody hem bij zich. Hij zou hem gezegd hebben: "Will, ik zou liever Softly and Tenderly Jesus is Calling hebben geschreven, dan wàt ik ook in mijn leven heb gedaan."
Will L. Thompson, een man die succes had met wat hij ondernam maar toch nederig bleef. Nederigheid kan van ons leven een lied maken .. deze man liet een prachtig lied na.
Oh, for the wonderful love He has promised,
Promised for you and for me!
Though we have sinned, He has mercy and pardon,
Pardon for you and for me
You who are weary, come home;
Earnestly, tenderly, Jesus is calling,
Calling, O sinner! come home
Softly and tenderly Jesus is calling
Jezus roept je.. en ook al hoor je Hem niet, ja vaak lijkt de hemel van koper.. tòch is er die fluisterende Stem in je hart: Ik vergeef je, kom naar huis. Ik ben je Thuis. Jezus roept je Hij verwacht je ...
Woorden: Horatio G. Spafford, 1828-1888 Muziek: Philipp P. Bliss, 1838-1876 Melodie: Ville du Havre
"DeHEERhoort de kreten van de rechtvaardigen, Hij bevrijdt hen uit de nood, gebroken mensen is de HEER nabij,
Hij redt wie zwaar wordt getroffen."
~Psalm 34:18,19
Dit is het lied en het verhaal van Horatio Gates Spafford, een zakenman uit het Chicago van de 19e eeuw. Hij schreef het lied in 1873 na een onvoorstelbare tragedie.
Deze hymne is mijn absoluut favoriet. Al meer dan 7 jaar. Het is de schreeuw en getuigenis vanuit de kelder van mijn hart. En die van miljoenen andere mensen, levend of inmiddels met de Heer. Dit lied werd een parel voor de Kerk. Er ging een indrukwekkende geschiedenis aan vooraf. En de geschiedenis zou zich uitbreiden. Daarom is dit een lange blog is geworden.. Neem de tijd, om te lezen, te denken, verder te lezen en te luisteren. In 1861 trouwende Spafford met Anna Larsen, een Noorse, met dubbel o.. Horatio was een prominent advocaat en het welgestelde stel werd beroemd in het Chicago van de jaren 1860. Niet veel later werd Horatio Spafford met het geld dat hij verdiende als advocaat een onroerend-goed-magnaat in de periode dat Chicago enorm floreerde. De Spafford's raakte goed bevriend met de bekende evangelist Dwight L. Moody en steunde zijn bediening financieel. Moody werd een invloedrijke evangelist en uitgever. Hij hield er overigens wel een norse blik op na.. In de winter van 1870 leden Horatio en Anna een onverwacht groot verlies. Het zou niet hun laatste zijn... Hun enige zoon, Horatio Jr., overleed op 4-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking.
In de jaren 70 van de 19e eeuw werd er flink gebouwd in het steeds meer bruisende Chicago. En Spafford deed mee. Hij verwerkte het verdriet om het verlies van hun zoon met hard werken. De advocaat deed er steeds meer zaken bij. Maar hij was niet zomaar een geslaagd zakenman.. Spafford gaf te kennen dat zijn materiële eigendommen niets voorstelde ten opzichte van zijn èchte rijkdom. Met die instelling werd hij in Chicago een gerespecteerd man. Spafford hield veel van zijn vrouw, zoon en vier dochters. Hij was in elk opzicht, zo zei hij zelf, een gezegend man.
In de lente van 1871 kocht Spafford een grote hoeveelheid onroerend goed in het noorden van de stad, aan de oevers van Lake Michigan. Maar zijn leven zou spoedig op de kop staan door de opeenvolgende, ondenkbare tragedies.. Op 8 Oktober kwam er opnieuw verdriet. Op die dag begon in Chicago een verwòestend vuur die 3 dagen aanhield en een groot deel van de stad in as en puin legde. De zogenoemde Great Chicago Fire. Honderden mensen kwamen om het leven en 9 vierkante kilometer van Chicago werd verwoest. Bijna alle panden van Horatio gingen verloren in deze vuurzee. Circa. 90.000 mensen verloren huis en haard. Horatio Spafford hielp zoveel als hij kon hun dakloos geworden vrienden en kennissen.
Terwijl de wederopbouw nog in volle gang was besloten de Spafford's in 1873 naar Europa te gaan voor een vakantie en zich tevens in te zetten voor een evangelisatie-campagne van hun goede vrienden D.L. Moody en Ira Sankey in Engeland.
Maar Horatio moest vanwege dringende zaken op het laatste moment achterblijven in New York. Hij stuurde zijn vrouw en vier dochters, Maggie, Tanetta, Annie en Bessie vast vooruit. Horatio bracht ze weg tot in het luxe schip Ville du Havre, een soort voorloper van de Titanic. Helaas in meerdere opzichten, zo zou gaan blijken.. Good-bye en tot snel! Op 19 november 1873 vertrok het schip vanuit de haven van New York richting Europa. Na vier dagen varen kwam het luxe 'steamship' in een mistbank terecht. Op 22 november werden de passagiers in de vroege nacht op ruwe wijze uit hun slaap gehaald. De Ville du Havre werd in de flank geramd door een grote Schotse zeilboot, de "Loch Earn". Het ijskoude oceaanwater spoot de Ville du Havre binnen gelijk de Victoria-watervallen.
De Franse stoomboot "Ville du Havre", zinkend naar de bodem van de oceaan
De mensen schrééuwden het uit van angst en tuimelde over elkaar heen. Gebeden werden de nachtelijke lucht ingestuurd. Er speelde zich een ongekende tragedie af in deze luttele momenten. Mensen werden meegesleurd met de ijskoude golven en verdwenen onder water. Het schip zonk binnen 12 minuten en was na twee uur verdwenen in de donkere oceaan... Later schreef Anna dat ze alleen Tanetta nog even kon vasthouden. Maar de enorme kracht van het water trok ook Tanetta van haar los.. "Anna Spafford later spoke of being sucked violently downward. Baby Tanetta was torn from her arms by a collision with some heavy debris, with a blow so violent that Anna's arm was severely bruised. She flailed at the water trying to catch her baby. Anna caught Tanetta's gown for just a moment before another smashing blow tore the little girl out of her arms forever. Reaching out again, all she could find was a man's leg in corduroy trousers. Anna, barely conscious, was then swirled about in a whirlpool before surfacing near the Loch Earn. She instinctively clung on to a small plank and the next thing she recalled was the splash of an oar as she lay at the bottom of a small boat." Van de 313 passagiers vonden 226 de dood.. Eén van de overlevende was Horatio's vrouw, Anna. Hun vier dochters overleden in één klap. Mevrouw Spafford kon zich vastklampen aan een wrakstuk en werd in bijna bewusteloze toestand gered.
Toen de 47 overlevenden veilig in de haven van Cardiff Wales, binnenvoeren, stuurde Anna een telegram naar haar man Horatio met de woorden: "Saved alone. What shall I do..."
"Saved alone". Deze twee woordjes met onpeilbare diepte deed Spafford besluiten zo snel mogelijk naar Engeland te varen om zich bij zijn vrouw te voegen. Op een koude nacht in december nam de kapitein Spafford apart en zei hem; "ik geloof dat we nu over de plek varen waar de Ville du Havre zonk." Meteen ging Horatio naar zijn slaaphut maar kon zich die nacht niet meer overgeven aan zijn slaap.. Het is niet zeker of Spafford deze hymne schreef tijdens een visite van Moody en Sankey in 1875 of toch 2 jaar eerder tijdens zijn treurige reis naar Engeland.
Kopie van het originele kladje met de woorden van Spafford. Woorden die wereldberoemd zouden worden
My sin, oh the bliss of this glorious thought!
My sin, not in part but the whole,
Is nailed to the cross, and I bear it no more, Praise the Lord, praise the Lord, O my soul!
Run now, I pray thee, to meet her,
and say unto her, Is it well with thee? is it well with thy husband?
is it well with the child? And she answered; It is well.
~2 Koningen 4:26 King James
De Spafford's verloren al hun vier kinderen. Horatio en Anna kregen na dit onbegrijpelijke verlies nog drie kinderen: Dochter Bertha Hedges, zoon Horatio Goertner en dochter Grace. In 1880 overleed de kleine Horatio aan de gevolgen van roodvonk. Opnieuw verloren ze hun enige zoon...!
Hierop besloten de Spafford's in augustus 1881 te gaan wonen en werken in Jeruzalem. Ze stichtte een Amerikaanse kolonie en verrichtten samen met Zweedse christenen filantropisch werk. Zij diende samen de behoeftigen, hielpen de armen, zorgden voor de zieken en nam dakloze kinderen op. Alles om de liefde van Jezus te laten zien. In en direct na de Eerste Wereldoorlog runde ze samen met deze mensen, gaarkeukens, een ziekenhuis en weeshuizen. Dit deden ze onder zowel joden, moslims als christenen. De Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf schreef over deze kolonie van christenen in haar tweedelig tellend Nobelprijs-winnend-werk "Jeruzalem". Helaas werd ze meer beroemd met haar Nils Holgerssons wonderbare reis;-)
Horatio Spafford
De laatste tijd van zijn leven verloor Horatio zijn verstand. Het bracht hem op erg rare ideeën zoals dat hij de 2e messias zou zijn. Zijn familie liet echter weten dat dit kwam door de malaria waaraan hij leed. Tragisch wederom, maar het doet gelukkig niets af aan de rijke inhoud van het lied dat hij met zijn volle verstand 1,5 decennia eerder schreef.
Horatio Spafford zal worden herinnert als de man die bijna alles verloor maar kon zeggen dat al zijn zonden aan het kruis genageld zijn en het daarom goed is met zijn ziel!
Op 16 Oktober 1888, 4 dagen voor zijn 60ste verjaardag, overleed Horatio Gates Spafford aan de gevolgen van malaria. Hij ligt begraven op de Protestantse begraafplaats Mount Zion Cemetery net ten zuidwesten van de oude stadsmuur van Oost-Jeruzalem.
It is Well door The Homecoming Friends in Jeruzalem,
geschiedenis verteld door Bill Gaither
Dochter Bertha Spafford Vester stichtte in 1925 een kindertehuis in Jeruzalem. Het latere: The Spafford Children’s Center. Klik hier voor de indrukwekkende geschiedenis van dit centrum.
Bertha Spafford Vesper
Bertha schreef het boek "Our Jerusalem". Hierin schrijft ze: "Father became convinced that God was kind and that he would see his children again in heaven. This thought calmed his heart, but it was to bring Father into open conflict with what was then the Christian world.... To Father, this was a passing through the "valley of the shadow of death," but his faith came through triumphant and strong. On the high seas, near the place where his children perished, he wrote the hymn that was to give comfort to so many."
Bertha en Frederick Vesper
De muziek voor deze wereldberoemd geworden hymne werd geschreven door de bekende songwriter en componist Philip P. Bliss. Het lied werd voor het eerst gezongen door Bliss zelf, voor een grote samenkomst geleid door D.L. Moody op 24 november 1876.
Alsof het verhaal van Horatio Spafford nog niet tragisch en indrukwekkend genoeg is, maakt de geschiedenis van Philip Bliss het nòg tragischer.
Bliss overleed in een afschuwelijke treinramp op 29 december 1876. Kort nadat hij de muziek voor It Is Well With My Soul had geschreven.. Het verhaal in het kort: Toen de trein waar Bliss en zijn vrouw inzaten over een oude ijzeren brug reed, stortte de brug in en denderden de coupés het ravijn in.. De treinstellen vatte vlam maar Bliss kon ontsnappen door een raam. Toen hij echter zag dat zijn vrouw achterbleef in het brandende houten treinstel, aarzelde hij niet en baande een weg naar binnen, ondanks waarschuwingen van andere overlevenden. Zowel Philip Bliss als zijn vrouw Lucy vonden de dood in de vuurzee..
Deze woorden spreken voor zich
Hoe tragisch, en tegelijk hòe rijk, kan het verhaal van één familie zijn? Eén lied, één melodie.. maar één met een ongekende geschiedenis!! "It is Well with my Soul" is nog steeds één van de meest geliefde hymnen in de Amerikaanse kerk. En zelfs wereldwijd...
Kon het niet bij slechts één youtube laten. Hieronder nog 6 prachtige versies:
Met bijzonder, meestal overgeslagen couplet
Slow version met verhaal
Laatste couplet door David Phelps, kippenvel
"De Drie Tenoren" In aanwezigheid van de achterkleindochter van Horatio Spafford
December. De feestmaand. De komende dagen en weken worden weer veel mensen verwent met (onzinnige) cadeautjes. Best leuk hoor. Maar wanneer je in een ruime financiële positie verkeert wordt het pas ècht leuk; dan kun je namelijk cadeaus wèg geven. Immers..
geven maakt gelukkiger dan ontvangen
Soms, heel soms, zien of horen wij iets dat we waarschijnlijk nòòit meer vergeten. Dit overkwam mij niet lang geleden met een beroemd (kinder)verhaal uit 1964.
Ik moest denken aan Jezus, die zichzelf volkomen gaf. Zichzelf weg gaf. Zijn lichaam liet offeren. Zijn leven gaf, in onze plaats.. zodat wij kunnen ontvangen..
Vergeving. Rust.
En eeuwig Leven.
Lees eerst onderstaand stukje bijbelgedeelte even en bekijk dan de animatie gebaseerd op de beroemde poëm van en door Shel Silverstein. De korte boodschap bevat een tijdloze waarheid.
The Giving Tree Filippenzen 2:3-8 (NASB): 3. Do nothing from selfishness or empty conceit, but with humility of mind regard one another as more important than yourselves; 4.do not merely look out for your own personal interests, but also for the interests of others. 5.Have this attitude in yourselves which was also in Christ Jesus, 6.who, although He existed in the form of God, did not regard equality with God a thing to be grasped, 7.but emptied Himself, taking the form of a bond-servant, and being made in the likeness of men. 8.Being found in appearance as a man, He humbled Himself by becoming obedient to the point of death, even death on a cross.
Just As I Am is ook onlosmakelijk verbonden met het werk en leven van evangelist Billy Graham.
