"This world is not my Home"

Serie-Hymnen #20

This world is not my Home - 1937, 1965

Woorden en mogelijk ook de Muziek: Albert E. Brumley, 1905 - 1977

"Deze allen zijn in het geloof gestorven.
Zij hebben de vervulling van de beloften niet verkregen,
maar hebben die vanuit de verte gezien en geloofd en begroet,
en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op de aarde waren."

―Hebreeën 13:11

Een hymne die mij een weemoedig gevoel geeft. Beter gezegd: Een diepe heimwee. Heimwee naar een plek waar ik nooit geweest ben.. Dit lied bezingt de diepste verlangens van mijn hart.

Hier beneden is het niet. Wij reizen door deze wereld. Door het tijdelijke leven heen. Maar we zijn op weg naar de hemel. Naar de eeuwigheid waar geen klok meer tikt. Waar geen pijn, verdriet en dood meer zijn zal. Het leven is een reisje, op weg naar de eeuwigheid. Een bijwoner op aarde weet dat deze wereld zijn/haar thuis niet is. En nooit was..

Vandaag voel ik mij meer dan ooit een bijwoner. Niet op mijn plaats op deze plek. Deze wereld is niet mijn thuis. Meer dan ooit niet mijn thuis. Ik verlang naar Huis! Meer dan ooit.

Het verhaal achter het lied is het verhaal van ene Albert E. Brumley. Hoewel de hymne deels al eerder bestond is Brumley de naam die meestal vermeld wordt bij de schrijver van dit lied. Jaar: 1937.

Albert Brumley

De schrijver was in zijn jonge jaren een katoenplukker in Oklahoma, net als zijn vader. Een eenvoudig gelovige man van eenvoudige komaf. Dat is misschien wel het belangrijkste feit. Eenvoud met eer verkrijgt namelijk altijd een diepe rijkdom.

Brumley zou uiteindelijk ruim 800 liedjes schrijven in zijn leven. Zijn songs werden gezongen door o.a. Elvis Presley, Ray Charles, Johnny Cash, etc. Het Smithsonian Institute noemde Brumley de meest invloedrijke blanke schrijver van gospelliedjes van vóór de Tweede Wereldoorlog. Zijn zoon Tom maakte furore als Steel gitarist en speelde samen met wereldsterren. Dit laatste terzijde natuurlijk, want dat staat eigenlijk vrij ver van de inhoud van dit intens mooie lied. Hoe dan ook, de Brumley's waren een muzikale familie.

Albert Brumley is bijvoorbeeld ook de schrijver van de bekende (bluegrass) hymne "I'll Fly Away". Hier door Joey Feek; ontdek haar verhaal eens... Zij overleed vorige maand aan kanker.

Een meer gedetailleerde Engelse omschrijving van het leven van Albert Brumley vind je hier.

Kerkje in Missouri die Brumley jarenlang op zondag bezocht

Laat ons schatten verzamelen in de hemel. Daar waar geen roest huist, maar schijnend goud eeuwig schittert.

"This world is not my home,
I’m just a passing through;

My treasures are laid up
Somewhere beyond the blue.

The angels beckon me
from heaven’s open door,

And I can’t feel at home
in this world any more."

      

This world is not my Home door Anabaptisten

en hier door mijn toekomstige buurman :)

   ―|-| a n s

"I Love to Tell the Story"

Serie-Hymnen #19

I Love to Tell the Story - 1866

Woorden: A. Katherine Hankey, 1834 - 1911
Muziek: William G. Fisher, 1835 - 1912

"En dan zullen ze de Zoon des mensen zien komen in de wolken,
met grote kracht en heerlijkheid."

―Markus 13:26

Dit is het verhaal van de Clapham Sect en een vrouw met de naam Katherine Hankey.

In het midden van de achttiende eeuw kwam in Engeland de Evangelical Movement op gang. Met de bedieningen van bijvoorbeeld John en Charles Wesley en George Whitefield.
Zij predikten de Rechtvaardiging-door-geloof-alleen. In diezelfde eeuw werd echter enkel nog de lage- en middenklasse met deze boodschap bereikt. Tegen het einde van de negentiende eeuw begon deze beweging ook eindelijk invloed uit te oefenen op en vanuit de upper class. Een bekende groep gelovigen uit de upper class was een groep die bekend stond als de "Clapham Sect". Vernoemd naar Clapham, een elitaire wijk in het zuidwesten van Londen van die tijd.

Tekening van de Clapham Sect

Eén van de bekendste inwoners van Clapham en tevens lid van de Clapham Sect was William Wilberforce. De latere staatsman en groot voorvechter van afschaffing van de slavernij. (Voor meer inzicht hierop is het goed om eens de film Amazing Grace te kijken.)

William Wilberforce

Hoewel destijds redelijk verguist hebben zij, de Clapham Groep, de Westerse (christelijke) wereld beduidend veranderd.

De groep bestond uit rijke filantropen, Bijbelstudie-studenten en andere oprechte christenen. De mannen van de Clapham Sect zette al hun talenten vrijwillig in om het Evangelie te verspreiden. Geld mocht hier bij voorkeur geen blokkade zijn. Ze gaven vrijgevig en bleven tevens vaak ook nog lid van de Anglicaanse Kerk. Speerpunt in hun bediening was de persoonlijke bekering en leiding van de heilige Geest. De rituelen en tradities van de kerk speelden voor hun geen belangrijke rol (meer).

De Holy Trinity Church in de Clapham Common, Londen.

De kerk waar Wilberforce met de Clapham Sect hun diensten hielden,

zie hier.

Binnen deze beweging waren vele invloedrijke mannen, inclusief leden van het Parlement welke zeer begaan waren met de armsten in het Verenigd Koninkrijk. Er wordt gezegd dat er geen andere groep binnen het Anglicisme zó'n grote invloed heeft gehad als de Clapham Sect.

Arabella Katherine Hankey, de schrijfster van deze hymne, werd geboren in 1834 als dochter van een rijke Engelse bankier. Hoewel haar familieleden prominente leden waren van de Anglicaanse Kerk, werden zij altijd geassocieerd met de evangelische stroming binnen deze kerk. Ook Katherines vader was een prominent persoon in de Clapham Sect.

Op haar achttiende begon Katherine met het opzetten van zondagsschooltjes door heel Londen. Met name bedoeld voor de jonge vrouwen (meisjes) die in de fabrieken werkten. Overigens waren zowel arm als rijk welkom. De zondagsscholen waren klein maar hadden toch een grote invloed op jongeren door heel Londen heen. Met als gevolg dat velen zich ijverig gingen inzetten als christelijk werker of zendeling.

Katherine begon daarnaast steeds meer te schrijven en de opbrengst van haar schrijfwerk werd gebruikt om buitenlandse zending-activiteiten te ondersteunen. Inspiratie om het geld hiervoor te bestemmen was haar broer die missionaris was in Afrika. Later werd deze motivatie nog groter toen zij haar broer in Afrika bezocht omdat hij ziek was. Toen zij met eigen ogen het zendingswerk van nabij zag kreeg Katherine een passie voor zending in verre landen.

In 1866, toen Katherine 30 jaar was, werd ze vrij ernstig ziek. (Niet bekend welke ziekte). Haar dokters adviseerden haar alle activiteiten te staken en minimaal één jaar op bed te blijven. Om de tijd te verdrijven begon ze tijdens haar langdurige periode van herstel te schrijven. In deze periode schreef ze een lang gedicht (poem). Dit gedicht van 100 verzen schreef ze in 2 delen: The Story Wanted en The Story Told.
Uit dit lange gedicht ontstond uiteindelijk de tekst voor het lied I Love to Tell the Story.

I love to tell the story of unseen things above,

Of Jesus and His glory, of Jesus and His love.

I love to tell the story, because I know ’tis true;

It satisfies my longings as nothing else can do.

Refrein

I love to tell the story, ’twill be my theme in glory,

To tell the old, old story of Jesus and His love.

Een jaar later werd een gedeelte van The Story Told voorgedragen tijdens een internationale conventie van de Young Men's Christian Association (YMCA). Het maakte de meeste aanwezigen stil en zéker ene William Doane. Doane was songwriter en schreef circa 2000 gospel songs. Hij gaf als eerste muziek aan het gedicht van Hankey.
Later was het pianohandelaar William G. Fisher uit Philadelphia die een ander deel van Katherine's gedicht op melodie zette. Tevens voegde hij het refrein toe, zie hierboven. Hij noemde het lied: I Love to Tell the Story, de hymne zoals wij hem vandaag de dag kennen.

Uiteindelijk herstelde Katherine Hankey van haar ziekte. Ze stierf op 77-jarige leeftijd, 1911.

Pasen 2016 ligt inmiddels alweer achter ons. I Love to Tell the Story is een hymne die vaak met Pasen wordt gezongen.
De hymne werd voor het eerst in 1869 in een hymnal opgenomen. Niet veel later won het lied wereldwijd aan populariteit, mede door de evangelisatiecampagnes van D.L. Moody en Ira Sankey. 

     ―|-| .

"Just As I Am"

Serie-Hymnen #18

Just As I Am - 1836

Woorden: Charlotte Elliott, 1789 - 1871
Muziek: William B. Bradbury, 1816 - 1868

"Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt,
zal Ik geenszins uitwerpen."

―Johannes 6:37

Just As I Am. Er is maar 1 oude hymne die ik nóg mooier vind, zie: Songs. Wat een prachtig lied is dit!
Er bestaat waarschijnlijk ook geen ander lied met bijbehorende geschiedenis, die meer aan mijn persoonlijke situatie doet denken dan deze hymne. Juist in tijden als nu, waarin mijn gezondheid mij weer eens akelig in de steek laat.

Zal proberen dit verhaal hier zo compact mogelijk weer te geven.
Bij het lezen en luisteren van haar verhaal kan ik overigens mijn ogen nauwelijks droog houden. Mede misschien ook door de vredige melodie. Haar geschiedenis en worsteling; het is zó herkenbaar.. En dat zal zeker gelden voor ontelbaar chronisch zieke christenen.
Wat een troostvol lied! Vooral nu, in een tijd van ongekende leugens binnen het Lichaam...

De Engelse Charlotte Elliott werd geboren in de Londense wijk Clapham. Op 18 maart 1789. Tot haar 30e levensjaar was ze een gezonde en gelukkige vrouw. Maar het noodlot sloeg toe. Bij mij was dat trouwens op mijn 16e, maar dat terzijde. Tja, toen ik zo jong was waren er nog geen "wonderlijke zondagen" in Veenendaal, anders was ik héél misschien nooit zo ziek geworden... maar ook dit geheel terzijde ;-)

Charlotte schreef tot aan het begin van haar ziekte humoristische cabaret teksten en schilderde en tekende portretten. Ze was creatief.
Vanaf haar dertigste echter, liet haar gezondheid haar plotseling ernstig in de steek en werd ze in korte tijd bedlegerig. Herkenbaar..
Steeds vaker gaf het ziek-zijn haar een moedeloos en verbittert gevoel. "Als God van mij hield, had Hij mij nooit zo behandeld!", zei ze.

César Malan op bezoek bij Charlotte

In de hoop haar te kunnen helpen kwam op 9 mei 1822 de bekende Zwiterse evangelist César Malan bij de Elliott's op bezoek. De familie woonde inmiddels in Brighton, maar voor Charlotte werd het er niet bepaald Brighter op.
De volgende 52 jaar zou ze invalide en met pijn en een intense vermoeidheid door het leven moeten. Toch, die dag veranderde er iets wezenlijks bij de chronisch zieke Charlotte.

Toen Malan met haar sprak zag hij haar wanhoop, verdriet, bitterheid en emoties. Maar gaandeweg hun gesprek werd ze rustiger. Charlotte vroeg César: Wat is je medicijn?
Dr. Malan antwoordde:
"Kom, gewoon zoals je bent, een zondaar, tot het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt."

Johannes 6:37 werd haar redding, haar levenstekst ...

The one who comes to Me,
I will by no means cast out.

Charlotte's broer, de voorganger Henry Elliott, zou jaren later geld inzamelen voor een nieuwe school voor de kinderen van armere predikanten in Engeland. Voor deze gelegenheid schreef Charlotte in 1836 dit gedicht, de woorden van Just As I Am. De stencils werden door geheel Engeland verspreid. Verkoop ten gunste van de St. Margaret's Hall, Brighton. Met als subtitel: Him that cometh to Me, I will in no wise cast out. Eronder stond haar songtekst afgedrukt. De hymne die ooit wereldberoemd zou worden, was geboren.
Het zou het meest gebruikte lied voor de oproep tot bekering worden. (ook wel: altar call)

Dr. César Malan schreef óók hymnen. Volgens meerdere bronnen zelfs meer dan 1000. Ook heeft hij muziek voor hymnen gecomponeerd. Zijn bekendste melodie is die van het lied "Take my life and let it be". Wat Isaac Watts voor Engelse hymnody betekent heeft, zo Malan voor Frankrijk.

Charlotte Elliott stierf uiteindelijk op 82-jarige leeftijd. 
Ze heeft 150 hymnen geschreven waarvan er 115 werden gebundeld in The Invalid's Hymn Book.
Er wordt gezegd dat de familie ná haar dood meer dan 1000 aan Charlotte gerichte brieven vond, waarin men hun dank betuigden voor het lied dat hun hart had aangeraakt.


Invalide of niet, als je je leven in Gods handen kunt leggen, zal je leven méér dan waardevol zijn. Eéuwig.

Just As I Am is ook onlosmakelijk verbonden met het werk en leven van evangelist Billy Graham.
Tijdens de talloze evangelisatie-campagnes van Billy Graham zouden ruim een eeuw later, onder de klanken van Just As I Am, meer dan 3 miljoen mensen naar voren komen om hun hart aan Christus te geven. Leuk toeval: De thuisbasis van de bediening van Billy Graham is sinds jaar en dag gevestigd is in Charlotte, North Carolina.

Overigens is het ook bijzonder dat Billy Graham nog onder ons is.
De inmiddels 96-jarige Graham heeft tijdens grote en minder grote bijeenkomsten gedurende 60 jaar het Evangelie aan 215 miljoen mensen in 185 landen mogen verkondigen. Ongelofelijk.. maar waar.

Alleen de eeuwigheid zal ons kunnen vertellen hoeveel levens eeuwig veranderd zijn middels het

Just As I Am van Charlotte Elliott

Baylor University Libraries

Het verhaal van Just As I Am in 3 minuten

Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen

Just As I Am

       ―|-| /-\ |\| S

Bronnen: '101 Hymn Stories'―Kenneth W. Osbeck en 'Then Sings my Soul'―Robert J. Morgan.

"My Jesus, I Love Thee"

Serie-Hymnen #17

My Jesus, I Love Thee - 1864

Woorden: William R. Featherston, 1846 - 1873
Muziek: Adoniram J. Gordon, 1836 - 1895

"Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefhad."

―1 Johannes 4:19

Adoniram Gordon

Wanneer je Internet afstruint op zoek naar wat beroemde mensen van weleer vonden van de jeugd van dat moment, kom je vaak onderstaand rijtje tegen. Ik zet ze even onder elkaar.

Maarten Luther zei ooit: "De jeugd van tegenwoordig is losbandig." Dat was in de 16e eeuw.

De Griekse filosoof Socrates zei rond 450 voor Christus al: "Jongeren van tegenwoordig houden te veel van luxe, ze hebben slechte gewoonten, lak aan overheden en respecteren hun ouders niet."

De beroemde filosoof Plato, een leerling van Socrates, herhaalde niet veel later: "De jeugd is rebellerend, steeds op zoek naar genot en neemt geen verantwoordelijkheid. Ook hebben ze geen respect voor hun ouders."

In een 6000 jaar(!) oude Egyptische tombe is de volgende inscriptie te vinden: "Wij leven in een verdorven tijd. Jonge mensen hebben geen respect meer voor hun ouders. Ze zijn onbeschoft en ongeduldig, ze vertoeven in herbergen en hebben geen zelfbeheersing."

Waarom deze intro?
Omdat deze hymne geschreven is door een zestien-jarige. Inderdaad, 16.

William Ralph Featherston werd geboren in Montreal, Canada. De plaats waar hij nog voor zijn 27e verjaardag ook stierf. Heel veel meer weten we niet van hem. Wel bv. dat dit de enige hymne is die op zijn naam staat en dat hij deze dus schreef op zeer jonge leeftijd, 16 of zelfs 12 jaar jong. Het is duidelijk dat William al jong van Jezus hield. De woorden getuigen van een diepe liefde voor en van de Here Jezus.

We zijn allemaal jong (geweest) ;-)  Het goede nieuws is dat God steeds weer jonge mensen heeft gebruikt om Zijn plan over te brengen en generaties te veranderen.
Jozef, David, Daniel, Jeremia, Maria etc. Denk bijvoorbeeld ook aan Charles Spurgeon.
Maar ook de schrijver van de vorige hymne uit deze serie, Isaac Watts, was nog maar een tiener toen hij gave gedichten/hymnen schreef.

Het enige dat we verder nog van William Featherston weten is dat hij de Methodist Church in Montreal bezocht. Verder gaat nog het verhaal dat hij nadat hij deze poem had geschreven, deze naar zijn tante in Los Angeles stuurde. Deze tante was zó enthousiast dat ze manieren zocht om het gedicht en hymne in wording, zo snel mogelijk te laten publiceren.

Enkele jaren na William's jonge dood maakte Adoniram Judson Gordon (oprichter van de Gordon Bible Institute) een melodie bij het gedicht "My Jesus, I Love Thee".
Een lied was geboren. Een hymne, die tot op de dag van vandaag gezongen wordt en tot de meest geliefde liederen behoort.

Net als de schrijver van "It is Well with my Soul", Horatio Spafford, werd ook Gordon goed bevriend met de beroemde evangelist Dwight L. Moody. Gordon hielp hem onder andere met zijn evangelisatiecampagnes in Boston.

Adoniram Gordon

My Jesus, I love Thee, I know Thou art mine;

For Thee all the follies of sin I resign.

My gracious Redeemer, my Savior art Thou;

If ever I loved Thee, my Jesus, ’tis now.

I love Thee because Thou has first loved me,

And purchased my pardon on Calvary’s tree.

I love Thee for wearing the thorns on Thy brow;

If ever I loved Thee, my Jesus, ’tis now.

Vooral het tweede couplet maakt deze hymne tot een Lied voor Pasen.

In Nederland kennen wij dit lied als: "Mijn Jezus, Ik hou van U", lied 392 uit de bundel Opwekkingsliederen. Zie en luister hieronder. De uitvoering is van de CD "In Verwondering", waar ik bijna 30 jaar geleden (al) graag naar luisterde ...

Mijn Jezus, ik hou van U,

ik noem U mijn Vriend.

Want U nam de straf op U

die ik had verdiend.

De grote Verlosser,

mijn Redder bent U;

'k Heb van U gehouden,

maar nooit zoveel als nu.

Mijn Jezus, ik hou van U,

want U hield van mij.

Toen U aan het kruis hing,

een wond in uw zij.

Voor mij de genade,

een doornenkroon voor U;

'k Heb van U gehouden,

maar nooit zoveel als nu.

Ik zal van U houden

in leven en dood.

En ik wil U prijzen,

zelfs dan in mijn nood.

Als ik kom te sterven,

dan roep ik tot U:

'k Heb van U gehouden,

maar nooit zoveel als nu.

Als ik in uw glorie,

uw eeuwigheid kom,

dan buig ik mij v¢¢r U,

in uw heiligdom.

Gekroond met uw heerlijkheid,

zal 'k zingen voor U:

'k Heb van U gehouden,

maar nooit zoveel als nu,

maar nooit zoveel als nu.

tekst: Elly Zuiderveld

door Selah

         ―|-| /-\ |\| S


 Bronnen: '101 More Hymn Stories'―Kenneth W. Osbeck, 'Then Sings my Soul'―Robert J. Morgan, Wikipedia.

"When I Survey the Wondrous Cross"

Serie-Hymnen #16

When I Survey the Wondrous Cross - 1707

Woorden: Isaac Watts, 1674 - 1748
Muziek: Gregoriaans
Arrangement: Lowell Mason, 1792 - 1872

"Maar ik – ik wil me op niets anders laten voorstaan dan het kruis van Jezus Christus,
onze Heer, waardoor de wereld voor mij is gekruisigd en ik voor de wereld."

―Galaten 6:14

In deze aflevering van de Serie-Hymnen een hymne van ruim 300 jaar oud!

Isaac Watts schreef dit lied in 1707 en gaf het oorspronkelijk de titel: "Crucifixion to the world by the Cross of Christ", geïnspireerd op het Bijbelvers Galaten 6:14, zie hierboven.

Watts werd geboren in Southampton, Engeland, en was de oudste van uiteindelijk negen kinderen. Op het moment van Isaac's geboorte zat zijn geleerde vader in de gevangenis omdat hij een afwijkende kijk op het Evangelie zou hebben. Andere tijden.. Hoewel...
Isaac bleek een pienter baasje. Op zijn 5e leerde hij Latijn, op zijn 9e Frans en op zijn 11e Grieks. Het geeft blijk dat hij als jongen al leergierig was.

Watts is vaak als "de vader van Engelse hymnody" betiteld. Hij was een voorstander van liederen in 'nieuwe stijl', en daarmee zouden we kunnen zeggen een verre voorvader van de hedendaagse aanbiddingsliederen.
Isaac uitte zijn zorgen over de staat en manier waarop de zang in de samenkomsten werd uitgevoerd. Psalmen werden destijds langzaam gezongen en iedere 1e regel werd eerst door een diaken voorgelezen. Moet inderdaad nogal saai geweest zijn ;-)
Watts schreef er ooit het volgende over: "The singing of God's praise is the part of worship most closely related to heaven; but it's performance among us is the worst on earth."
Kan de beste man wel begrijpen .. ;-)

Toen Isaac thuiskwam van de zoveelste saaie samenkomst zei zijn vader: "Waarom geef je ons dan niet iets beters, jongen?!" Nog voor de avonddienst begon had Isaac een nieuw lied geschreven. Deze werd enthousiast ontvangen door de kerkgangers. Vanaf die zondag schreef de wijze jonge poëet elke zondag een nieuwe hymne, voor een periode van 2 jaar!

Watts (her)schreef Psalmen in lijn met de Nieuwtestamentische boodschap. Sommige van deze liederen zijn nog steeds in gebruik. Ook een bekende: "I sing the Mighty Power of God".
Eigenlijk is Isaac Watts dus de uitvinder van Psalmen voor Nu  :-)

De bijzonder mooie woorden van het 1e en laatste couplet:

When I survey the wondrous cross

On which the Prince of glory died,

My richest gain I count but loss,

And pour contempt on all my pride.

To Christ, who won for sinners grace

By bitter grief and anguish sore,

Be praise from all the ransomed race

Forever and forevermore.

De bekende poëet Matthew Arnold bestempelde deze hymne als de grootste in de Engelse taal.
De melodie is gebaseerd op een Gregoriaanse cantate. Volgens de geschiedschrijvers de oudste kerkmuziek die wij kennen. Zo wordt nieuw & oud weer eens herenigd.

Vóór het ontstaan van deze hymne in 1707, werd Isaac Watts pastor van de Mark Lane's Church in Londen. Op zijn 24e verjaardag, 17 juli 1698, hield hij zijn eerste preek.
De bekendste Engelse hymne-schrijver Charles Wesley heeft eens gezegd dat hij liever dit lied had geschreven dan al zijn eigen liederen bij elkaar. Lijkt mij een overdreven collegiale opmerking.. maar niet geheel onterecht.
De wereldwijd meeste gezongen Isaac Watts-hymne is waarschijnlijk Joy to the World.
Geen Kerst zonder deze populaire hymne..

Graf van Isaac Watts in hartje Londen

Isaac Watts stierf op 74-jarige leeftijd. Hij is van grote invloed geweest op de kerkzang. 
Klik hier voor meer van zijn nalatenschap.

door The Gaithers Gathering, 2007

Kathryn Scott

       ―|-| /-\ |\| S

Bronnen o.a.: Wikipedia, '100 Hymn Stories'―Kenneth W. Osbeck, 'Then Sings my Soul'―Robert J. Morgan.

"Hark! the Herald Angels sing"

Serie-Hymnen #15

Hark! the Herald Angels sing  - 1739

Woorden: Charles Wesley, 1707 - 1788
Muziek: Felix Mendelssohn, 1809 - 1947

"En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger
dat God prees met de woorden:
‘Eer aan God in de hoogste hemel en
vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft!'"

―Lukas 2:13,14 5:7

Gisteren vierden we weer de verjaardag van mijn moeder. Sommige noemen 25 december de verjaardag van Jezus. Mijns inziens is dat ongepast en slaat het vooral nergens op.
Buiten het feit dat voor de datum van Zijn zogenaamde geboortedag de dag van een heidens feest gekozen werd weten we überhaupt niet wanneer Yeshua precies geboren is. En hoe oud is Hij dan geworden dit jaar?... Jezus, Gods zoon, was er altijd al. Ja, Hij werd op een dag een foetus van vlees en bloed.. Hij kwam ter wereld als baby'tje .. 

Toch geloof ik dat het goed is om de komst van de Messias te vieren. Elke dag. En nog mooier; elke dag vieren dat Hij terug komt!

Deze hymne leek me bij uitstek geschikt rond deze Kerstdagen. Heb het even gecheckt; dit is de eerste hymne in deze serie die geschreven is door Charles Wesley. De broer van de bekende prediker John Wesley. Charles schreef in zijn leven ongeveer 6500 hymnen!! Misschien dat alleen Fanny J. Crosby meer liederen schreef.

De melodie komt uit het brein van de beroemde multi-getalenteerde componist en Duitse Jood, Felix Mendelssohn. In 1840 componeerde hij voor "Hark! the Herald Angels sing" de cantate Festgesang an die Künstler.

Geen spectaculair verhaal achter het lied zelf eigenlijk.
Wat opvallend is: Dit is volgens sommige hymne-kenners de op 3 na populairste Engelstalige hymne.
Charles schreef deze tekst zeer waarschijnlijk 1 jaar na zijn heftige bekering in 1738 in London. Zijn bekering wordt door sommige Methodisten nog steeds gevierd. De "Aldersgate Day", op 24 Mei. Klik hier. John Wesley is de oprichter van de Methodist Church.

Hark the herald angels sing

"Glory to the newborn King!

Peace on earth and mercy mild

God and sinners reconciled"

Joyful, all ye nations rise

Het lied verscheen dus voor het eerst in 1739 in "Hymns and Sacred Poems". De originele openingsregel was "Hark! how all the welkin rings".
De versie die wij vandaag de dag zingen is het resultaat van veranderingen door verschillende mensen waaronder de bekende opwekkingsprediker George Whitefield die tevens een studiegenoot was van Charles. Hij veranderde o.a. "Glory to the King of Kings" in "Glory to the Newborn King".

Join the triumph of the skies

With the angelic host proclaim:

"Christ is born in Bethlehem"

Hark! The herald angels sing

"Glory to the newborn King!"

Origineel schreef Wesley: "HARK how all the Welkin rings, Glory to the King of Kings."
Het woordje "welkin" wordt in het huidige Engels nog nauwelijks gebruikt. Shakespeare gebruikte het in zijn stukken achttien keer. "Welkin" betekent zoiets als de plek aan de hemel waar de sterren zijn en engelen zingen.
Charles Wesley noemde deze hymne oorspronkelijk "Hymn for Christmas-Day" en in die eerste woorden laat hij dus de engelen zingen over de Glorie van de Koning der koningen.

De Nederlandse dichter Willem Barnard vertaalde de tekst van Wesley tot het lied dat wij noemen: "Hoor de eng'len zingen d'eer." Het is opgenomen in het Liedboek voor de Kerken, nr. 135.

Dit Kerst-lied wordt nog steeds elk jaar honderden miljoenen keren gezongen ...

           

           ―|-| /-\ |\| S