Ik ben geen "christen" meer

Oké dan, kleine correctie: Ik nóem mij geen christen meer. En eigenlijk al veel langer niet meer.
Om het met een moderne uitspraak te zeggen; ik kom nu pas uit de kast ermee. Je kunt maar het beste modern zijn tegenwoordig hè. Dan wordt je tenminste begrepen joh.

Het spijt mij beste mensen, ik kan en wil mij niet langer vereenzelvigen met het moderne christendom dat steeds meer de Kerk binnensluipt. Of stormt..
De 'moderne kerk' met haar populaire (plastic) pastor's, doopfeesten, worship festivals, charismatische wonderwerkers, genezingsgoochelaars en good-life goeroes...
Oh oh oh, die dwaze clowns die genezingsdiensten organiseren op hún podia; hoop zó die gasten niet te herkennen in de hemel hè! ;-)

Wij leven in een gemaskerde maatschappij
Al dat elite-toneelspel is dus ook de Kerk binnengedrongen. En niet zo'n klein beetje... Want alles móet strak zijn. Echtheid en daarmee ook eerlijkheid (maskers af), is soms ver en steeds verder te zoeken, zo lijkt het.
Er zit een soort van plastisch chirurg achter het podium en in de coulissen die ervoor moeten zorgen dat er een excellente dienst wordt voorgeschoteld.. Een super worship night! Een gelikte en hopelijk veel gelike-te (livestream) video. Een 'sunday funday'. Yes! Happy!

Kerkje in Groet

Doe mij ajb. de schoonheid en stilte van de Schepping
Een oud klein kerkje in de bergen ofzo. Véél beter. Met een paar mensjes 'maar'. Nee, geen "succesvolle gemeentegroei".
Wat dan wel? MEDE-MENSEN. Die MEE-Leven en MEE-Lijden: COM-Passion.
Ze zijn net als ik in Verwondering. Stil dus. Stil voor Abba Vader.
Niet plastisch of geforceerd 9 x het opwekkings-refrein herhalend, maar zuchtend en zachtjes zingend. Er zijn er ook die slechts neuriën. We zingen een oude hymne, a capella. Met een vreugde-sprongetje in het hart. Écht. Just As I Am.

Nee, ik noem mij geen christen meer. Wat ik dan wél ben? Ik ben een Jezusvolger. Ja dat betekent net als christen ook volgeling van Christus, weet ik. Maar ik ben er zo één die het allemaal niet meer weet. Zo één die struikelend achter Hem aan strompelt, weet je wel.
Met een diep verlangen naar de 1e opname. In een oogwenk, voor altijd bij Hem. Verlost van alle aardse aanvallen. (die ook nog komen gaan, want het wordt nog veel gekker...).

Voor nu: Volmaakt, door geaccepteerde onvolmaaktheid.
Door Genade alleen.

 Maranatha


    ―|-| a n s

"Abba, als ik mijn leven mocht overdoen dan...."

 "Abba Vader,
als ik mijn leven mocht overdoen dan;
zou ik nòg meer door bossen banjeren,
en meer boomhutten maken.
zou ik vaker naar een zonsondergang kijken,
en meer bergen beklimmen.
  Maar boven alles, zou ik U meer liefhebben, en hen die mij omringen,
en zou ze dat laten weten vóór de avond van het leven invalt.
~
  Abba,
als ik mijn leven mocht overdoen dan;

zou ik meer ijsjes eten,
en nooit meer één radijsje.
zou ik meer koffie met melk drinken,
en minder pillen eten.
  Maar boven alles, zou ik U meer liefhebben, en hen die mij omringen,

en zou ze dat laten weten voor de avond van het leven invalt.
~
  Abba,
U weet hoe ik leef elke dag ... maar toch;
als ik mijn leven met een pijnloos lichaam mocht overdoen, dan zou ik;
meer èchte problemen willen hebben,
en minder ingebeelde.
veel meer bosbessen plukken en er heerlijke taart van maken,
minder zeuren tijdens een regendag en
nog steeds evenveel bier drinken,
of meer.

  Maar boven alles, zou ik U meer liefhebben, en hen die mij omringen,

en zou ze dat laten weten voor de avond van het leven invalt.
~

  Abba,
als ik mijn leven mocht overdoen, dan zou ik;
mijn auto meer benzine laten verbranden,
om meer rondritjes te maken.
vaker en hoger van een duikplank springen,
meer dansen en
vaker en harder zingen,
meer madeliefjes plukken,
en minder internetten.

Maar boven alles Abba Vader, zou ik U meer willen liefhebben,
 en ook de minste van mijn broeders en zusters,
   en ik zou ze dat laten weten voor de avond van het leven invalt ..
                  
       amen."

Zuchten, zorgen, zingen

Heer,

leer ons meer te geven

opdat Uw genade meer zichtbaar wordt

Heer,
leer ons vergeven

opdat we vergeving zullen ontvangen

Vader van de Zoon,

breng licht in ons bestaan

verlicht onze lasten

Geef ons boven alles, Heer,

de moed om zwak te durven zijn

opdat we de pijn van anderen zien en
in Uw geest kunnen zorgen

Geef ons oren,
 die het zuchten horen

opdat ons zuchten zal veranderen in zingen

Een lied van Glorie

Troost ons
Neem ons bij Uw hand
leidt ons door de strijd die leven heet

Laat U, Heer Jezus,

onze vreugde zijn voortaan

De bron van hemelse blijdschap!

Eeuwige Vriendschap



|-| /-\ |\| S

God is Goed

Gisterenavond bedacht ik me al wegdromend het volgende:

Wat is het een Godsgeschenk om te kunnen zìen.

Soms moet je door een dal in je leven,

worstelend zuchten,

als een door lange eenzame nacht,

soms door een lange donkere nacht heen,

om weer te beseffen wat een vreugde het is;

te kunnen zien!

Soms lijkt het of alles veranderd, soms voelt het ook echt zo.

Maar niets is minder waar:

Dezelfde maan die God schiep,

scheen ook vannacht..

De sterren die God met een zwiep het heelal inslingerde,

dezelfde sterren die Abraham zag,

staan ook vanavond weer aan de hemel..

Dingen komen, en dingen en zelfs mensen kunnen zomaar weer gaan,

maar één ding blijft bestaan: de Eeuwige.

GOD = LIEFDE.

De God die de maan en sterren schiep, is nog steeds Dezelfde.

Ik weet niet wat het leven voor u nog brengen zal.

Ik weet ook niet hoe de aardse toekomst voor mij zal zijn.

Maar dìt weet ik:

God is Goed

God ìs er, en liegen kan Hij niet.

God heeft ons het grootst mogelijke geschenk gegeven; ons leven.

Soms zouden we stiekem willen dat God ons het leven van die ander gegeven had..

Maar Hij heeft jou, jòuw leven gegeven.

  Verspil het niet ...

Want je aardse leven is niet alleen je eerste,

maar ook je laatste opstapje naar het eeuwige leven ..

Verspil het niet.

Vanille en smaakpapillen

Een blogje vanuit Ierland. Het groene eiland vol ruïnes en verborgen schatten.

Een perfecte plek om even helemaal tot jezelf te komen zoals dat weleens wordt gezegd.
De schoonheid en vreugde van het leven zit hem in de kleine dingen dacht ik.
Zeker wanneer men leert beseffen dat dit de grootste wonderen zijn..

De golfslag van de oceaan.
Een platte steen zo ver mogelijk over het water laten stuiteren.
De oneindigheid ontdekken van de kleur groen.
Een raar trucje van een vreemde hond.
De gratis guitige lach van een klein meisje met blonde vlechten.
Een onverwachte naaktslak op je badkamer.

Men vraagt zich weleens af wat de zin van het leven is.
Volgens mij is het dit: God leren kennen en niet in de laatste plaats jezelf..
Om te beseffen dat wanneer je geniet van een ijsje, dat God degene is die 'vanillestokjes' in klimorchideeën maakte, en smaakpapillen op je tong legde.
De hemel geniet mee wanneer wij genieten van de kleine dingen.
En de hemel juicht als we de Maker van alle dingen danken en aanbidden.

  

Klik hier voor mijn 'ode aan Ierland', incl. 107 foto's en 7 filmpjes

"Blessed Assurance"

Serie-Hymnen #4

Blessed Assurance - 1873

Woorden: Frances (Fanny) J. Crosby, 1820-1915

Muziek: Phoebe P. Knapp, 1839-1908

"Om die reden draag ik ook dit lijden en ik schaam mij daarvoor niet, want ik weet,
op wie ik mijn vertrouwen heb gevestigd, en ik ben ervan overtuigd, dat Hij bij machte is,
hetgeen Hij mij toevertrouwd heeft, te bewaren tot die Dag."

―2 Timothëus 1:12

Dit bekende lied werd in 1873 geschreven door de 'blinde poëet': Frances Jane Crosby. Beter bekend als Fanny J. Crosby. Over deze vrouw alleen al is een serie aan blogs te wijden. Men schat dat ze ongeveer 8000 hymnen schreef(!) Ze werd een invloedrijke vrouw in het Amerika van de 19e eeuw. Wanneer je meer wilt weten over dit bijzondere mens klik dan hier voor een leuke documentaire op youtube.

Ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders kwamen regelmatig naar Fanny toe met de vraag of zij een hymne wilde schrijven over een (voor hen) speciaal onderwerp. Later werd dan de melodie erbij gecomponeerd.
Bekende hymne-componisten waren onder andere Philip P. Bliss, Ira Sankey, Robert Lowry en William B. Bradbury.

Het gebeurde ook weleens dat dat Fanny de woorden bedacht bij een bestaande melody. Dat is het geval bij dit lied, Blessed Assurance.
In de periode dat Fanny in achterstandswijken van Manhattan werkte en leefde, werd ze bevriend met ene Phoebe Knapp. Phoebe was amateur musicus en leefde een laten we zeggen extravagant leven in haar vorstelijke residentie. Mevrouw Knapp bezat een grote verzameling muziekinstrumenten van de beste kwaliteit. Verder hield ze van tiara's vol diamanten en had ze kasten vol dure kleren. Niet alledaags voor een volgelinge van Jezus, maar dit even terzijde..
Hoe dan ook, groot contrast, deze 2 vrouwen. Op een dag in 1873, toen Fanny logeerde in de 'Knapp Mansion', speelde Phoebe voor haar een nieuwe melodie op één van haar piano's en vroeg haar vriendin: "Wat heeft deze melodie te vertellen?"
Fanny antwoordde direct: "Het zegt 'Blessed Assurance, Jesus is mine!'".

Jaren later preekte de bekende prediker Dwight L. Moody in de "Dutch Reformed Church" op 23rd Street in New York City. Ook Fanny bezocht de samenkomst die dag, maar ze had moeite met het vinden van een plekje. De gemeente zong inmiddels Blessed Assurance, háár lied. Moody's zoon bracht de blinde Fanny snel naar een lege stoel. De stoel werd het podium voor in de kerk.. Moody sr. reikte haar de hand, maande de muzikanten tot stilte en riep de kerk in: "Prijs de Heer! hier is de auteur van dit lied!" Dankzij o.a. de bediening van D.L. Moody werden de hymnen van Fanny Crosby bekend in heel Amerika.
Onder het voor haar bestemde applaus ging Fanny rustig zitten. Misschien wel om God stilletjes te danken voor het feit dat er zoveel mensen gezegend werden bij het horen en zingen van haar liederen.
Van haar vele bekende hymnen werd Blessed Assurance één van de bekendste.

Het lied werd in het Nederlands vertaald door de Surinaams-Nederlands dichter / zendeling / theoloog Meier Salomon Bromet en opgenomen in de bundel van Johan. de Heer, nr. 197; "Volle Verzeek'ring, Jezus is mijn."
Ook stichting Opwekking heeft het lied in haar bundel opgenomen, nr. 220.

Soms heb je een Duitsland nodig

Toen ik nog jong(er) was reden we als gezin vaak door Duitsland.
Zelden bleven we er langer dan een half-uur durende parkeerplaatsstop.
Voor de warme koffie of chocolademelk en witte bolletjes met gebraden gehakt van moeder. Niets was lekkerder..

Toen ik ouder werd was ik altijd weer blij wanneer we Duitsland achter ons lieten want dan was het nog maar 2 uur rijden naar onze bestemming; de bergen van Oostenrijk of Zwitserland.

Toen ik zieker werd, werd de autorit über der Deutsche autobahn nog minder interessant. Zo snel mogelijk doorheen racen dus.

Ik moest hier aan denken toen ik gisterenavond opkeek naar een redelijk heldere sterrenhemel.

.. dezelfde sterren die Abraham zag ..

Ze stonden nog steeds aan de Pruisisch blauwe hemel.
En ik dacht aan het feit, hoewel mijn zicht minder wordt,
wat een wónder het is om te kunnen zien!

Toen ik eens met enkele speciale mensen in de auto zat, en door hetzelfde Duitsland reed als 25 jaar eerder, gingen mijn ogen open en zag ik hoe schokkend mooi Duitsland kan zijn.

De vakwerkhuizen, sauerkraut mit bratwurst, de schone raststätten, de Allgäuer Alpen, de talrijke karakteristieke kerktorens, romantische kastelen en groenblauwe meren.
En toen we de heldere nacht inreden,
op nog steeds diezelfde 'oneindige' autobahn van vroeger,
verschenen weer de twinkelende 'sterren van Abraham'.

De wereld veranderd, mooie dingen verdwijnen, geliefden sterven..,
maar sommige dingen veranderen nòòit.
Het leven is goed, want Gód is goed.
Misschien moeten wij daar opnieuw en opnieuw aan herinnerd worden, soms door ogenschijnlijk gewone dingen..

Soms hebben we een Duitsland nodig, om te herontdekken
wat een zegen het is dat je kunt zìen.
Om te mogen weten dat ondanks alle moeite van het leven,
God Goed is.

Om te ervaren dat je leven een geschenk is.
Je grootste Geschenk..
Gekregen van de God van sterren en Duitslanden.
Van de Schepper van hemel en aarde,
de God van genade,
de hemelse Vader,
die ons keer op keer vergeeft,
en ook jou onvoorwaardelijk liefheeft ...

Gefluister van de nieuwe aarde die komen zal

in het bos van landgoed Prattenburg,

staan grote bomen,

sommige zijn geworden tot ware reuzen
kom er graag

het is één van de vele stukken bos van de Utrechtse Heuvelrug

te voet of op de mountainbike verkende ik dit heuvelachtige bosgebied, uur na uur,
vele jaren

sommige bomen knikken vriendelijk
wanneer ik eindelijk weer eens onder ze door wandel

kennelijk hebben ze een goed geheugen,

want ik kom er lang zo veel niet meer dan voorheen
dat komt omdat mijn lichaam al een tijdje niet echt doet wat ik zou willen

hoe dan ook, altijd weer leuk, zo'n knikkende boom,

al is het maar van de wind
∞
'k hou van die oude beukenreuzen,

ze doen mij denken aan een oude wijze man,
die doet naar Zijn wil
en zijn ziel voedt met het Woord

wanneer de namiddagzon nog even verschijnt,
en de kleuren van het bos pastelleren,

wordt alles nòg mooier
schaduwbeelden van de oude reuzen worden steeds langer.
∞

en als dan de zon,
achter de denkbeeldige horizon verdwijnt,

op een plek hier vèr vandaan,

dan zie en voel ik de ontzagwekkende dingen,
die U heeft gedaan!

op deze schitterde blauwgroene planeet,

die Ú schiep

in de winter is het er soms wit,

in het voorjaar groen

in de herfst,

is alles rood, bruin, oranje en geel,
mijn favoriete seizoen
∞
alles laat nog heel even de kleuren van het leven zien
en dan komt de winter
ook in het koudste jaargetijde schijnt de Heer
met lage zonnestralen op
witte wolle dekens

en dan,
in de lente-rituelen;
wanneer het ochtenddauw het spinrag versierd,
aan berken en bosbessenstruiken,
en de warme zonnestralen,
de dennenappels hoorbaar doet openspringen,
en de tere blaadjes van de oude beuk zich ontvouwen,
dan weet ik Wie ik hiervoor danken mag:
aan God alleen de eer
∞
en terwijl wij leven in de wereld die U schiep,
horen we het gefluister,
van de wereld die komen zal ..

∞   Eeuwige Vrede   ∞



-|-| .

Hierbij kun je lezen:

1 Korintiërs 15:19-22, Job 37:21-23 en Psalm 19

In de wind

Er is meer dan de maan,

die schijnt in de eenzame nacht. 

Er is meer.

Maar hoe hard ik ook rijd,

jij blijft ver weg.

En hoe ver ik ook ga,

ver weg blijkt steeds weer een vreemde plaats.

Maar misschien,

misschien is liefde meer te vinden,

in datgene wat we loslaten,

dan in wat we krampachtig vast willen houden.

Er is meer dan de zon,
die opkomt in de stille morgen,
Er is meer.

Wilde weg (met jou).

De hele weg.

Met de snelheid van Vrijheid.

Vrijheid die alle oude leugens achterlaat in de wind.

Maar misschien,

misschien zit liefde meer in dat wat we loslaten,

dan in wat we vast wilde houden.

En misschien, ik weet het niet,

maar misschien,
zijn we dichter bij elkaar,

dan we ooit waren

3rd Christmas Day

Beukenblaadjes

Ik wandel in een prachtig bos.
Helemaal alleen.

Er staat een briesje wind.
Overal vreemde maar aangename geluidjes.

Het bos neuriet.
Mijn hart doet mee.
Momentjes van geluk.
~

Geknisper van schurende beukenblaadjes maken het lopen lichter.

Nou ja, ik doe alsof..
Een windvlaag neemt een wolk van bladeren mee.
Ze nemen alle tijd voor een laatste groet aan de takken op hoogte.

Pasteltinten hebben deze middag de overhand.

Hier en daar nog felgroene blaadjes.

De lucht over de Utrechtse Heuvelrug zorgt voor een vriendelijk licht.
~

Zacht zijn mijn fluisteringen met God.

Zacht is Zijn stem.

Ik hoor kastanjes landen op het zachte mos.

De wind zet aan.
Doet bomen voorzichtig maar gehoorzaam buigen voor de Schepper.
Takken zwieren mee.
Blaadjes dansen.

Hé,
hoor ik daar de hoeven van een ree?
Mm, misschien enkel gehoopt.

Eén ding weet ik zeker:

Er is nog steeds een geloof die bergen kan verzetten!
Een God die altijd groter is.

Een liefde die troost en vergeeft.

~

In dit leven wordt je gepolijst voor de eeuwigheid.
Het is daarom oké om alleen te zijn.

Zolang je maar Vrij bent.

Ik richt mijn blik omhoog, ver voorbij de hoge beuken.

Kijk in een tijdloze zone.

Want de tijd zal nooit weten,

Wat ik daar zie..
~
Gods adem is voelbaar in alle uithoeken van de aarde.

Alles juicht voor de Schepper.

Blaadjes dwarrelen in salto's naar beneden,
laten met plezier gaten achter in het bladerdak.

Een warme knipoog van de zon.
~
Wie is een God als de Maker van alles dat ademt?!
God, Ú bent mijn God.
Nooit heb ik alleen gewandeld ..

Stap voor Stap

Over de Jordaan en de Dag dat God mij uit mijn graf tilt

Kijk daar, de oude Mozes,

ergens op een heuvel langs de Jordaan.

Hij staart over de rivier en tuurt het Beloofde land in.
Op de voorgrond de Dode Zee,
in de verre verte de Middellandse.
~
Mozes, misschien heeft hij een brok in zijn keel.

Dit is het moment dat hij terugdenkt aan de lange reis door de wildernis.

Aan alles wat hij met de Israëlieten meemaakte.

Een gevoel van weemoed daalt neer in Mozes' hart.

En nu?
~

Nu is Mozes samen met God.

Hij rust uit in de boezem van Jahweh.

Net als de geliefde discipel Johannes bij Jezus dat zou doen,
bijna tweeduizend jaar later.
Mozes mijmert over zijn leven dat nu achter hem ligt.

Misschien rollen de tranen over zijn wangen.

Ze zullen teder weggeveegd zijn door de handen van de Schepper.
~

God geeft Mozes de tijd.

Tijd voor dit bijzondere moment,
Samen op de Nebo.

"Gods vriend" leidde het volk Israël 40 jaar.

Nu huilt de oude leider.

En de Grote, Heilige, eeuwige God ..
Hij begrijpt hem.
~
God laat Zijn trouwe vriend zijn emoties ervaren.
Het zijn Mozes' laatste momenten op aarde.

De wind blaast een zacht briesje.

De stromen van de Jordaan daar beneden kibbelen voorbij.

Een heilig moment vlakbij het heilige land.

Dan is het tijd.
Góds tijd.
De Eeuwige neemt het warme krachteloze lichaam van Mozes,
 in Zijn tedere handen...
Handen die de sterren het heelal in slingerde.
Handen die de bergen formeerde
en ìedere baby boetseerde..
~
Deze handen tillen Mozes' lichaam op.
De God van Israël,
gaat Zijn vriend begraven..
Zal Hij gehuild hebben tijdens deze eenzame begrafenis?
Ik weet het niet.
Ik weet ook niet of God gehuild heeft bij het doodmaken
van Zijn eerste prachtige schepsels,
bestemd om met de huiden Adam en Eva te kleden ..
Wie weet.
Ik weet het niet.
~
Ik weet ook niet wie mìj begraven zal ..
Maar wanneer ik sterven moet, en achterom zal kijken naar mijn leven,
dan weet ik één ding zeker:
Dezelfde handen die Mozes naar zijn graf droegen,
zullen op een Dag mij uit mìjn graf tillen ..
~
Voor eeuwig bij Hem.
Dan zal ook ik mijzelf zachtjes tegen Gods boezem duwen, net als Mozes.
En mijn Abba Pappa, zal mij het Land over de Jordaan laten zien.
Dan zal Zijn Goddelijke adem neerdalen in mijn longen.
En ik zal de Kracht en Vrede voelen,

van Zijn liefdevolle Vaderlijke aanwezigheid

voor àltijd

Geïnspireerd op enkele woorden die Rich Mullins ooit sprak.

Deuteronomium 34:1-12 en Hebreeën 3:1-5

Zicht op het Beloofde land vanaf de 817 m. 'hoge' Mt. Nebo, Jordanië.

Vanaf de rechterzijde stroomt de Jordaan de zichtbare Dode Zee in.