Avontuurlijke naïviteit

We moeten een telefoontje plegen naar het thuisfront. Niets geks aan, zou je zeggen.
Nou.. wèl wanneer je in een sterloos en warmwaterloos hotelletje in een achterbuurt van Nairobi vertoeft..
Mijn goede vriend Martin en ik wandelen, na ons te hebben volgestouwd met goede moed, ons met derdehands kalasjnikov en politiestok bewaakt hotel uit.

Martin houdt de eerste en (niet) beste taxi aan. Eigenlijk is het niet veel meer dan een op een plastic Trabant gelijkende zeepkist met een dashboard van triplex. Het rijdt.
We geven de piepjonge taxichauffeur opdracht ons bij een grote telefooncentrale af te zetten. De arme jongen ruikt natuurlijk geld.. Het is warm boven de betonnen straten van Kenia's hoofdstad. Maar het zweet breekt me sowieso wel uit. Het jochie mompelt wat, we verstaan hem niet. Hij draait zich om vanachter het stuur en kijkt ons met wilde ogen aan: Of we geïnteresseerd zijn in drugs. Martin antwoord snel "no, no", terwijl ik me nog bedenk welke medicijnen het kereltje nu precies bedoelde.. We kijken elkaar aan.

Maasai kinderen, Kenia

Eénmaal bij de telefooncentrale (destijds enige plek om naar Europa te bellen) geven we al snel de moed op wanneer blijkt dat we te weinig schillingen bij ons hebben. Ons plan wijzigt. Rechtstreeks ons 'hotel' weer opzoeken! Lópend.. Niemand aanhouden, niemand aankijken. Enkel water kopen. Véél water voor de geplande safari die de volgende dag start. Naïviteit viert hoogtij bij deze 2 blanke jongens uit Nederland en we vragen een braaf genoeg uitziende zwarte jongen of hij een supermarkt weet waar we water kunnen kopen. De jongeman maant ons achter hem aan te lopen, hij weet wel wat..

Terwijl we onderweg voldoende gelegenheden zien waar water te koop is blijven we onnozel als we zijn deze twijfelachtige figuur volgen. We belanden in een restaurant waar de man ons plotseling vertelt dat hij een vluchteling uit Soedan is. Een oorlogsvluchteling en dus illegaal. Hij kan zomaar op straat door de politie doodgeschoten worden, zegt ie.. Hij verteld verder: Morgen moet hij in Mombassa zijn om van daaruit naar Dar es Salaam te kunnen reizen, de politieke hoofdstad van Tanzania. Hier kan hij dan veilig een vlucht pakken naar Nederland. Zijn plan is om landbouw te gaan studeren in Wageningen.. Met de nodige drama laat hij nog een schotwond in zijn schouder zien. Ik geef Martin een dringend oogwenkje om duidelijk te maken dat we hier hèèl snel moeten wegwezen.

Avontuurlijk Nairobi

Zonder ook maar één fles water in de hand, lopen we het restaurant uit en worden direct aangehouden door twee Keniaanse mannen die je als je niet beter zou weten verdenkt van jehovah's getuigen. "Hello gentlemen, did you speak that man inside?! What did he say?! We are from the Gòvernment, follow us!!" Kijk mijn vriend aan en fluister: "leugens, doorlopen, kom op, moven hier." Maar Martin wil altijd winnen, en wint het zelfs met een spelletje wie is de naïefste van het land  ;-)




We lopen met deze figuren mee en voor we het beseffen staan we in een louche leeg pandje. De heren sommeren ons aan een tafel te gaan zitten die mij absoluut nìet doet denken aan een tafel waar de vrede wordt getekend..
"You want trouble?!" Wie, wij? Nee natuurlijk niet. Ze eisen al ons geld. Dan zeg ik dat we niets hebben, op de 22 dollar na die in mijn safaribroek hangt. Deze zijn al gauw in hun zakken verdwenen. Nu worden ze nòg agressiever (lees gefrustreerd) en eisen meer.
Op dat moment antwoord ik met mijn belangrijkste Engels ooit: "we are very angry now!" waarop ze opeens snel de deur van het duistere tentje voor ons open doen. We staan weer op straat. Wat was ik bang.. Maar we zijn nog niet op onze hotelkamer..

Cheeta in Masai Mara National Park

We lopen in een stevige stilzwijgende pas en veelal naar de grond starend richting ons 'hotel'. Onderweg joelen groepjes atletisch gevormde Kenianen ons "hé miljonairs!" toe. Als ware cheeta's blijven we de vaart er in houden. Alsof we in een waas van prestatiedrang midden in het wereldkampioenschap snelwandelen beland zijn. Na wat zwerven herkennen we plotseling de niet geasfalteerde wijk en daarna ons verblijf.

Nooit gedacht dat ik me zó opgelucht kon voelen bij het zien van een pikzwarte man met kalasjnikov in grijs clownesk Khadaffi kostuum...
We zijn binnen. Maar in Afrika ligt om iedere hoek een nieuw gevaar ;-) Op de trap vraagt een meisje of ik zin heb om mee te gaan naar haar kamer. Maak haar vriendelijk duidelijk dat ik toch liever mijn eigen bed opzoek, zonder haar. Met trillende handen doen we de deur open van onze kamer die we delen met een jong stel kakkerlakken. Ploffen neer op ons bed. Pffff.
Zucht.... 
Welkom in Nairobbery.

God ervaren zit dieper dan je gevoel

De titel is een uitspraak van Henk Binnendijk.
Wij leven helaas in een tijd dat er binnen de Kerk meer dan ooit op ons gevoel gespeeld wordt. Natuurlijk, geloof gaat ook gepaard met gevoel. Wanneer wij de Heer leren kennen zullen we van tijd tot tijd iets heel bijzonders voelen. Een gevoel dat niet onder woorden te brengen is en de wereld ons nooit geven kan. Maar dat gevoel is er niet altijd.

Geloof gaat niet zozeer om gevoel, maar om gehoorzaamheid & vertrouwen. Vertrouwen op de rechtvaardige God. Zodat je dwars door alles heen steeds opnieuw je leven in Zijn handen kunt leggen. "Overgave".

Toch schieten ze als paddenstoelen uit de grond; de 'bedieningen' die zich richten op gevoel: op ervaringen, op bevrijding, op genezingen! en andere wonderen..
Er wordt wat op ons gevoel gespeeld! 
Maar gevoelens gaan fors op en neer, gelijk de woeste golven der zee.

Wat God ons geven wil is oneindig veel meer dan enkel ons gevoel in het hier & nu.

'God wil je een gezond en lang gelukkig leven geven!!'

Wanneer je bij deze dwaalleer een gezond Bijbels tegengeluid wil bieden, kun je vandaag de dag bijv. in één klap ontvriend worden van facebook, twitter en blogger. Ook 'in Jezus' naam'? Tja..

Er zijn best veel mensen die graag in sprookjes en toverformules willen geloven. Zoals bijv. Joël Osteen dat doet: "Je woorden bepalen je toekomst" (bekijk). Steeds meer christenen degraderen de Bijbel tot een soort ga-gemakkelijker-door-het-leven-handboek. Dat is een vals evangelie mensen. Ons geloof maakt van ons leven geen automatisch onbezorgd schoolreisje.

Ondertussen trekken in het kielzog van de wonderdoeners de wonderzoekers weer vrolijk verder... Van bevrijdingsconferentie naar genezingsdienst. Een onophoudelijke show van 'wonderen'.

Maar beste mensen, het is niets anders dan God voor ons karretje spannen:

Kom naar het wonder! Als volgeling van Jezus zal vanaf nu alles gelukken wat je doet, je zult in de zegen baden! Je hoeft niet langer ziek te blijven. Laat het lijden achter je!
Want: God wil dat je gezond bent! Ja, God is zó goed, whaha, halleluja!!

 Dit is God vernederen tot ons niveau.

Waar is nog het geloof ...

 dat in gehoorzaamheid en overgave zijn/haar kruis op zich neemt?
 die de chronisch zieke bezoekt?
 die de kreupele langs de kant van het leven verzorgt?
 die God vertrouwt in àlle omstandigheden?
 die boven alles verlangt naar het Eeuwige leven?

  

God is Goed

Gisterenavond bedacht ik me al wegdromend het volgende:

Wat is het een Godsgeschenk om te kunnen zìen.

Soms moet je door een dal in je leven,

worstelend zuchten,

als een door lange eenzame nacht,

soms door een lange donkere nacht heen,

om weer te beseffen wat een vreugde het is;

te kunnen zien!

Soms lijkt het of alles veranderd, soms voelt het ook echt zo.

Maar niets is minder waar:

Dezelfde maan die God schiep,

scheen ook vannacht..

De sterren die God met een zwiep het heelal inslingerde,

dezelfde sterren die Abraham zag,

staan ook vanavond weer aan de hemel..

Dingen komen, en dingen en zelfs mensen kunnen zomaar weer gaan,

maar één ding blijft bestaan: de Eeuwige.

GOD = LIEFDE.

De God die de maan en sterren schiep, is nog steeds Dezelfde.

Ik weet niet wat het leven voor u nog brengen zal.

Ik weet ook niet hoe de aardse toekomst voor mij zal zijn.

Maar dìt weet ik:

God is Goed

God ìs er, en liegen kan Hij niet.

God heeft ons het grootst mogelijke geschenk gegeven; ons leven.

Soms zouden we stiekem willen dat God ons het leven van die ander gegeven had..

Maar Hij heeft jou, jòuw leven gegeven.

  Verspil het niet ...

Want je aardse leven is niet alleen je eerste,

maar ook je laatste opstapje naar het eeuwige leven ..

Verspil het niet.

Ik leef in een land . . .

Ik leef in een land,

waar men zich meer bekommerd om het leven van één potvis,
  dan om 30.000 moorden per jaar...

waar ik 77 formulieren in moet vullen om mijn gestolen spullen terug te krijgen,

   terwijl 1 handtekening genoeg kan zijn om mijn leven te laten beëindigen...

waar je in een moderne goede zorgstaat van specialist naar specialist gestuurd wordt,

   maar iedere keer opnieuw je verhaal moet doen...

waar bijna de helft de andere helft 'professionele' hulp aanbiedt,

   maar bijna niemand ècht geholpen is...

waar vrijheid en democratie zogenaamd hoog in het vaandel staan,

   terwijl de meeste media vaak laatdunkend christenen de mond wensen te snoeren...
waar in het prille voorjaar iedereen smàcht naar zon en warmte,

   maar we 3 maanden later liggen te puffen van het extreem benauwde weer... ;-)
waar de meeste politici net zo hard liegen,

   dan in welke bananenrepubliek ook...

waar men schaamteloos prachtige (door Palestijnen gemaakte) Israëlische producten boycot,

   terwijl de plofkip ons vanuit de schappen opgeblazen blijft aanstaren...
waar ministers en de bondscoach 'solidair' met een zogenoemde Gay Pride meevaren,
   maar de meute moord en brand schreeuwt als een Pro-life organisatie van zich laat horen.
waar politici het woord(je) God uit de grondwet wensen te schrappen,
   maar men bij een huwelijk, troonswisseling of overlijden gebroederlijk een mooie kerk binnenstapt ..

waar 'gebedsgenezers' roepen dat je in Jezus' naam rechte tanden zult ontvangen,

   maar deze figuranten een recht hart niet interessant lijken te vinden...

waar men trendy met de massa mee, met hun handen een hart-symbool laat zien,
   terwijl dagelijks de echtscheidingsformulieren massaal worden ondertekend...
waar bijna iedereen een overtuigende mening heeft,
   maar niemand uitgesproken is...


Iemand positiever? ;-)

 
 



ps.: Het aantal abortussen is in Nederland met ong. 30.000 per jaar bijna net zoveel als het aantal echtscheidingen, ong. 34.000 per jaar... Wereldwijd is er in 2013 al 25 miljoen keer abortus gepleegd. Dat is meer dan 1 (moord) per seconde ........... klik hier.