14 september 2013

Pijn


Heb de laatste maanden weer vreselijk veel pijn. "Pijn in mijn lijf".
Pijn went niet. Nooit. Geen dag. Geen uur. Helaas is er weinig aan te doen. Enkel eens een extra dosis pijnstillers. Botpijn, zenuwpijn vanuit het centrale zenuwstelsel, spierpijn.
Het blijft niet bij pijn alleen. Was dat nog maar zo. Naast de pijn ben ik ook vaak ziek. Wordt bijna dagelijks wakker met een raar grieperig gevoel, te vaak ga ik er ook weer mee naar bed..
Tevens ben ik altijd vermoeid waarbij de letters "moe" niet recht doen aan het gevoel van uitputting.

Eind 1999 werd ik gediagnosticeerd met ME en Fibromyalgie. Moest ik mee leren leven zeiden de artsen. In 2005 kwam daar de diagnose Ziekte van Lyme bij.
Mijn ziek-zijn is na 9 jaar rechtszaken en strijd nooit erkend door het UWV. Voor degene die dit orgaan niet kennen; moet je ook niet willen. Samenvattend: Kil en corrupt.

Waarom dit blogje?
Wil graag uitleggen dat dit soort aandoeningen en chronisch ziek-zijn niet uit te leggen is... Soms is er nauwelijks mee te leven. Voornaamste boosdoener? Onbegrip.
Er zijn altijd mensen die menen dat het deels of geheel aan jezelf ligt. Overigens zijn dit 9 van de 10 keer degenen die hun leven lang al kerngezond zijn.

Daarmee kom ik tot de kern van dit blogje: Ditzelfde principe zie ik helaas terug in Christenland. De broers en zusjes in de Heer die mij doorgaans het meest bemoedigen zijn niet degene die zo graag voor mijn genezing wensen te bidden. Nee, het zijn de enkelingen die middenin de omstandigheden een arm om mijn schouder leggen en bidden voor kracht en troost. Meehuilen. Meelachen is easy. Maar mee-lijden, dat wordt een heel ander verhaal ..


Toch geloof ik dat de grootste zegen ìn de gebrokenheid ligt

Helaas begrijpen de wonderzoekers en wondergoeroes van deze eeuw hier kennelijk bar weinig van.
Zij lijken maar één ding te willen: Een gezond en gelukkig leven. En wel hier & nu!

Deze lieden verwarren dit ook nog eens met Het Koninkrijk. Met alle gevolgen van dien.
Ze selecteren hun favoriete teksten en herschrijven de rest.. Oprechte christenen raken uiteindelijk verward door de valse boodschap van "de Heer wil je genezen", die ook in ons land steeds populairder wordt.
Maar het genezingsevangelie is de grootste leugen in Christenland. Het maakt meer kapot dan het Lichaam lief is.

Nee, pijn went nooit. Maar achter al het fysieke lijden is er een groter verdriet, namelijk de leugens van de 'wonderdoeners' ..

Gezond of ziek, pijn of niet, alleen of getrouwd: Laten wij elkander zegenen met liefde en meelijden en samen uitzien naar de hemel waar Jezus is en geen pijn en verdriet meer zijn zal. Dan zouden we toch nu al een stukje dichter bij de hemel zijn?
Over Koninkrijk gesproken ...
 






p.s.
begin 2014 zijn er twee diagnoses bijgekomen: Astma + de zogenoemde zenuwaandoening Dunnevezel neuropathie.


De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister,
die alles omvat en alles overtreft.
Wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare,
want de zichtbare dingen zijn tijdelijk,
de onzichtbare eeuwig.
2 Kor. 4:17,18



14 opmerkingen:

  1. het zingt
    in de bomen
    het ruist
    door het gras
    het blinkt
    in de bloemen
    tranen
    van glas

    er groeit
    een mysterie
    er ritselt
    geloof
    je hoort
    de schepping
    bidden
    vogels
    komen thuis

    er groeien
    onbegrepen
    zinnen
    in de wolken

    zacht licht
    fluistert
    gaten
    in een hemel
    zo ver

    de wonderen
    gaan kleuren
    en schoonheid
    zal vervallen
    wat rest
    lijkt verloren
    alles wordt
    kaal

    maar
    in zachte schemer
    wordt liefde
    gezaaid
    en hoop
    wordt geboren
    in stil verdriet

    want
    wat ook
    zal vergaan
    en hoe lang
    pijn ook nog
    mag duren
    licht
    zal altijd
    blijven
    schijnen
    en liefde
    is voor eeuwig

    dus
    laten we
    in de herfst
    van het leven
    zacht zijn
    en vol
    mededogen

    elkaars lasten
    helpen
    dragen

    en bidden
    ja
    bidden
    om kracht.

    -Anton, http://godisindestilte.blogspot.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hans, ik begrijp wat je bedoelt. HET VALT NIET MEE! Heel veel onbegrip is heel herkenbaar. Soms begrijp je pas iemand als je het zelf ook doormaakt. Woorden schieten tekort, laat je niet ontmoedigen, wees bemoedigd. Je staat er niet alleen in......

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Even stil ... wat een bijzondere blog en wat een stof om over na te denken. Ook de reactie van Anton.. Alleen door de grootste diepte heen ontdekken we dat Zijn armen altijd dieper reiken. Ook als wij Hem niet altijd ervaren, gaat Hij met je mee. Hans, in de Heere Jezus weten we ons met elkaar verbonden en denken we aan je!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zeer herkenbaar Hans....er is inderdaad zoveel onbegrip als je iets mankeert wat chronisch is en wat vaak ook nog eens niet goed zichtbaar is.
    Wat dat betreft kan je beter 'n been breken om het zo maar eens te zeggen.
    De woorden van Anton zijn erg mooi ook...
    Sterkte Hans, het valt niet mee allemaal en zeker niet als men er niet is voor elkaar. Dat is zo belangrijk, te weten dat er mensen zijn die met je meeleven. Waar je terecht kan ook...
    Hier sta je nog altijd op de bidlijst en daar ga je ook niet vanaf.

    Lieve groet, Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ik schreef een keer:
    juist omdat mijn lijf niets kan ben ik zo uitgeput
    de mensen die het weten kunnen lijken ingedut
    te waardig om te klagen en te zat van schone schijn
    zit ik hier maar gewoon een beetje waardevol te zijn

    Ik snap wat je schrijft. Omdat ik het ken. En ik bid voor je om moed en kracht om vol te houden!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aangrijpend weer Hans. Het blijft moeilijk voor je. Heel veel sterkte en weet je gedragen door Hem!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Hans, ik lag met mijn tranen van eenzaamheid te worstelen. Net als jij heb ik FM/CVS, dus ik ken je lijden en je strijd, de pijn, het onbegrip. Ik zocht zelf eigenlijk even wat begrip van een christen die ook lijdt. Want wat kun je je eenzaam voelen door het ziek zijn, het gevangen zijn in je lijf en omstandigheden. Tenminste zo ervaar ik het! Wat wil ik eigenlijk zeggen: dank je wel, voor je blog. Ik heb hem gelijk bij mijn favorieten gezet. Dank je wel dat je je hart wilt delen......... Zo voel je je toch wat minder alleen..... dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik weet niet wat ik zeggen moet. Nou ja, ik hoef ook niets te zeggen want jij hebt al wat gezegd. Dank je wel. Ik vind het heel erg dat je neuropathie hebt. Pijnlijk. Ik hoop dat je kunt blijven schrijven en doorgaat met laten zien dat zo'n mooi mens bent in al je zwakheid. Door Hem.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dankjewel Hans voor je openheid. Te midden van je lijden ben je een kei, mag ik dat zo zeggen?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Vandaag lees ik dit blogje (weer)
    En viel me op: Je had het vandaag kunnen schrijven... wat me aangrijpt is dat het nooit went.
    Als we daar nu eens echt bij nadachten, als redelijk gezonde mensen zonder echte pijn!

    Ik begrijp er inmiddels een heel klein beetje van. Genoeg ook om te weten hoe groot het onbegrip is en hoever het zich uitstrekt.

    Ik zie met je uit naar de dag dat we bij Jezus zijn en je pijn en lijden (ook vanwege mensen), dat het allemaal voorbij zal zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Beste Hans, er is een boek wat misschien de moeite waard is om te lezen. Het heet Christ the Healer van F.F. Bosworth, je kunt het evt kopen via kindle als je dat gebruikt. Ik zag dat op youtube dit boek gratis te beluisteren is, het is ingesproken door de zoon van deze pastor. Gods zegen, een zus in de Heer

    BeantwoordenVerwijderen