23 september 2015

Toen de herfst op het natte gras viel


eeuwige frequentie
mijn hart
waarom gaat het niet gewoon voorbij?
de pijn
ik zie bloemen en voel hoge bergen

heb jij de waarheid omarmt?
leer me dan te dansen
de Waarheid is wat ik boven alles liefheb
kan er niets meer aan veranderen
loslaten en vasthouden

najaarslicht schijnt
op uitgebloeide hortensia's
alles leek op zijn plek te vallen
toen de herfst op het natte gras viel
schitterend


een oude piano
zij zong zonder woorden
verlangen naar levende hoop
zing voor ons een lied
it is well

straks valt de winter op de herfst
laat haar maar snel komen
die laatste winter
voor dat Hij komt
wit als sneeuw

Waarheid
aanwezig waar het hart klopt
en is gebroken
ópen
elke dag


|-| .

3 opmerkingen:

  1. Hallo Hans,

    Wat een ontroerend, bijna breekbaar gedicht. Heel mooi vind ik het.
    Heb je het zelf geschreven?
    Ervaar iets van pijn en een intens verdriet, maar ook van oneindig veel hoop, hoop op de ontmoeting met Jezus.

    Heel veel sterkte!

    Dieneke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Dieneke, ja, zelf geschreven.
    De herfst en haar kleuren en licht, geeft mij ieder jaar weer een melancholisch gevoel.
    Maar inderdaad, tegelijkertijd die Ene hoop. - Dat verlangen naar voltooid vervulde hoop...
    Dank!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De laatste winter voordat Hij komt. Dat is een zin waar ik wat langer over na wil denken! Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen