Rechtbank Utrecht, november 2006.
Direct bij binnenkomst in de rechtszaal zie ik achter het desk mevrouw de rechter zitten.
Een vrouw met grijs gekortwiekt plukjeshaar dat mij doet denken aan een ragebol welke al decennia lang in de hoek van de bezemkast doelloos stof staat te happen.
Er zit slechts één heer achter het houten schot. Het is de griffier die mag notuleren wat er zoal gezegd en gedaan wordt. Dit beloofd niet veel goeds ...
De vraag rijst op of het überhaupt nog zinvol is om mijn situatie toe te lichten.
Heb het namelijk niet op vrouwelijke rechters met kort haar ;-)
Haar ogen verraden iets: Ze heeft geen enkel verlangen mij in mijn gelijk te stellen.
Wat ik zie zijn een stel feministisch wilde ogen die leeg en chagrijnig de wereld bezien.
Een wereld met ìets te veel fake.
Ik krijg dorst, en honger..
naar gerechtigheid ...
heftig zeg, sterkte. ooit op een dag...
BeantwoordenVerwijderen